Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/7168 Esas 2020/1910 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7168
Karar No: 2020/1910
Karar Tarihi: 11.11.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/7168 Esas 2020/1910 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tefecilik suçundan açılan dava sonucunda mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı ve mahkemece verilen katılma kararının da hükmü temyiz hakkı vermediği gerekçesiyle, müşteki vekilinin temyiz talebi reddedilmiştir.
Mahkeme kararında suç tarihinin belirlenmesi sırasında sanığın ödünç para aldığı tarihin dikkate alınması gerektiği belirtilmiş ve suç tarihi ile karar tarihi arasındaki uzatılmış dava zamanaşımı sebebiyle kamu davasının düşmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Kararın bozulmasına hükmedilmiştir ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu noktada, dava zamanaşımı nedeniyle sanık hakkında açılan kamu davasının düşmesine karar verilmiştir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241. maddesi, 66/1-e ve 67/4. maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi ilgili kanun maddeleridir.

9. Ceza Dairesi 2020/7168 E. , 2020/1910 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davasına CMK"nın 237.maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, yine mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının da hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından müşteki vekilinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317.maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin sanık müdafiinin tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen “Tefecilik” suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırına göre; aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık uzatılmış dava zamanaşımının, suçtan zarar gören..."ın aşamalarda sanık ..."den 21/12/2006 tarihindeki devir işleminden sonra ödünç para almadığına yönelik beyanına göre suç tarihinin 21/12/2006 tarihi olarak kabulü ile suç tarihi ile karar tarihi arasında bu sürelerin gerçekleştiği ve kamu davasının zamanaşımı sebebiyle düşmesine karar verilmesi gerektiği nazara alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 11/11/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.