Yüksek Adalet Bakanlığı’nın, 14/09/2018 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde kabul etmek veya bulundurmak suçundan sanık ... hakkında İzmir 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2017 tarihli ve 2016/951 esas, 2017/342 sayılı kararı ile verilen mahkumiyet kararının kanun yararına bozulmasının istenmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 27/09/2018 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1-Sanık hakkında 09/01/2008 tarihli eylem nedeni ile İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 05.06.2008 tarihli, 2008/8999 iddianame sayılı iddianamesi ile TCK"nın 191/1, 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı,
2-Yapılan yargılama sonucunda; İzmir 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 25/09/2008 tarihli, 2008/652 esas ve 2008/1371 sayılı kararı ile sanık hakkında TCK’nın 191/2-5. maddeleri uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, kararın 22/10/2008 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği ve infazı için İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne gönderildiği,
3-İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün çağrı yazısının 04/02/2009 tarihinde aynı adreste birlikte ikamet eden eşine tebliğ edildiği, 10 günlük süre içerisinde müdürlüğe başvurmaması nedeniyle evrakın kapatılarak İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği,
4-İzmir 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 27/04/2010 tarihli, 2010/397 esas ve 2010/498 sayılı kararı ile "TCK"nın 191/1, 62. Maddeleri gereğince 10 ay hapis cezasının CMK"nın 231/5. Maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği " karar verildiği, kararın 05/05/2010 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği ve infazı için İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne gönderildiği,
5- Sanığın denetim süresi içinde 07/12/2011 tarihinde kesinleşen 05/12/2010 tarihinde işlediği basit yaralama suçu nedeniyle hükmün açıklanması yönünde ihbarda bulunulması üzerine, İzmir 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 08/11/2012 tarihli ve 2011/1358 esas, 2012/1040 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasına ve sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/1,62 ve 52/2 maddeleri uyarınca 6.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve kararın sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 08/11/2016 tarihli ve 2013/2512 esas, 2016/3631 sayılı kararı ile İzmir 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 08/11/2012 tarihli bozulmasına karar verildiği,
6-İzmir 25. Asliye Ceza Mahkemesinin İzmir 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2017 tarihli ve 2016/951 esas, 2017/342 sayılı kararı ile sanığın TCK’nın 191/1, 62, 50/1-a maddeleri uyarınca 6000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, sanığın yokluğunda verilen kararın 14/06/2017 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, «Dosya kapsamına göre, benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 22/12/2015 tarihli ve 2015/1717 esas, 2015/33429 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığa 10 gün içinde denetimli serbestlik müdürlüğüne başvurması gerektiği uyarısını içeren tebligatın yapılması ve sanığın başvuruda bulunmaması üzerine, yüklenen yükümlülüklere veya tedavinin gereklerine uygun davranmamakta "ısrar" ettiğinin kabul edilebilmesi için sanığa "önceki tebligat gereğince başvuruda bulunmadığı, bu tebligat üzerine öngörülen süre içinde de başvurmaması halinde yükümlülüklere ve tedavinin gereklerine uymamakta ısrar etmiş sayılacağı" uyarısı ile yeniden tebligat yapılması, bu tebligata rağmen de başvuruda bulunmadığı takdirde sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine uymamakta ısrar edeceği nazara alındığında, somut olayda İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 04/02/2009 tarihli çağrı kağıdının şüpheli ile aynı çatı altında ikamet eden eşi ...’ya 28/02/2009 tarihinde tebliğ edildiği, bu tebligat üzerine şüphelinin müracaat etmediği ve denetime uymamakta ısrar ettiği gerekçesi ile 04/01/2010 tarihinde İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce dosyanın kapatılmasına karar verildiği, bu durumun ise ısrar olarak kabulünün mümkün bulunmadığı, bu kapsamda şüphelinin ilk çağrıya uyamaması durumunda bu kez sonuçları da şerh edilmek sureti ile ikinci kez çağrı kağıdı çıkartılması bu çağrıya da uymaması halinde ısrar şartının gerçekleşeceği, bu sebeple açılan kamu davası hakkında durma kararı verilerek, şüpheli hakkında hükmolunan denetimli serbestlik kararının infazının sonucunun beklenilmesi, denetimli serbestlik tedbirine uygun davranılmaması halinde yargılamaya devamla işin esasına girilerek hüküm kurulması gerektiği cihetle, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.» denilerek, İzmir 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2017 tarihli ve 2016/951 esas, 2017/342 karar sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 68. maddesi ile getirilen düzenlemeler karşısında; sanığa, 10 gün içinde İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne başvurması gerektiği uyarısını içeren çağrı kağıdının usule uygun şekilde tebliğ edildiği, sanığın müdürlüğe başvuruda bulunmadığı; ancak, sanığın kendisine yüklenen yükümlülüklere veya tedavinin gereklerine uygun davranmamakta "ısrar" ettiğinin kabul edilebilmesi için önceki tebligat gereğince başvuruda bulunmadığı, bu tebligat üzerine öngörülen süre içinde de başvurmaması halinde yükümlülüklere ve tedavinin gereklerine uymamakta "ısrar etmiş sayılacağı" uyarısı ile yeniden tebligat yapılması, bu tebligata karşın başvuruda bulunmaması halinde sanığın yükümlülük ihlalinden söz edileceği, somut olayda hükümlünün Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce çıkarılan çağrı yazısına karşın 10 gün içinde Müdürlüğe başvurmamasının tek başına ısrar olarak değerlendirilemeyeceği, ısrar şartının gerçekleşmemesi nedeni ile mahkemece 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/8-2. cümle maddesi uyarınca durma kararı verilerek tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazının beklenilmesi gerektiği gözetilmeden, yapılan yargılama sonucunda mahkûmiyetine karar verilmesi, kanuna aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
KARAR: Açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma talebine dayanan ihbarnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; İzmir 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2017 tarihli ve 2016/951 esas, 2017/342 karar sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince BOZULMASINA; aynı Kanun"un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 19.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.