22. Hukuk Dairesi 2014/2519 E. , 2015/13785 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının davalı belediyenin otobüs işletmelerinde şoför olarak 1997 yılının Mart ayında işe başladığını, 28.12.2012 tarihine kadar çalıştığını, davacının iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini, davacının şoför olmasına rağmen park ve bahçe işlerinde çalıştırılmak istenildiği, davacının çalışma süresinde asıl işverenin ... Belediyesi olduğu, davacının 06:00-16:00 ve 16:00-02:00 arası çalıştığını, dini ve milli bayramlarda çalıştığını, son iki yıl içerisinde ondört gün izin kullandırıldığını belirterek, kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı belediye vekili, davacının 2006 yılında kendi isteğiyle iş sözleşmesini feshettiği, 15.08.1998 tarihinde taşeron şirket işçisi olarak şoförlük yapmaya başladığı, 2006 yılında istifa ettiği döneme kadar olan zamanın tazminatta dikkate alınmaması gerektiğini, husumet itirazında bulundukları belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... Şirketi vekili, davacının belirli süreli iş sözleşmesi ile çalıştığını, bir yıllık süreyi doldurmadığı için kıdem tazminatına hak kazanmadığını, bayram tatili ve fazla mesai alacağının olmadığını, davacının işe devamsızlık yaptığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı belediye ve davalı şirket tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır. Davacı 06:00-16:00 ve 16:00-02:00 saatleri arasında çalıştığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının fazla mesai yapmadığını belirtmiştir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre farklı değerlendirme yapılacağını belirterek günlük dokuz saat çalıştığı kabul edildiğinde haftalık üç saat, günlük on saat çalıştığının kabul edilmesi durumunda haftalık altı saat fazla mesai yaptığını belirterek hesaplama yapılmıştır. Mahkemece davacının haftalık üç saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla mesai alacağı hüküm altına alınmıştır. Davacı tanıklarından birtanesi davacının 06:00-15:00 ve 15:00-24:00 saatleri arasında, bir başka davacı tanığı 06:00-14:30 14:30-24:00 saatleri arasında ve diğer davacı tanığı 06:00-14:30-14:30-23:00 saatleri arasında çalıştığını beyan etmiştir. Davacı tanıklarının davacının çalışma saatleri konusunda farklı beyanlarda bulunduğu sabittir. Davalı tanığı davacının öğle molası düşüldükten sonra yedibuçuk saat çalıştığını beyan etmiştir. Tüm dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler ile tanık beyanlarına göre davacı fazla mesai yaptığını ispatlayamamıştır. Hal böyle olunca davacının fazla mesai alacağının reddine karar verilmesi gerekli iken mahkemece yazılı gerekçe ile kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 15.04.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
