Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu"na muhalefet suçundan sanık ..."ün, anılan Kanun"un 67 ve 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 59/2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 366 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Sivas 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 16/12/2008 tarihli ve 2005/3 Esas, 2008/759 sayılı kararını müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine, sanık hakkında açılan kamu davasının 765 sayılı Kanun"un 102/4, 104/2. maddeleri gereğince zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine ilişkin, anılan mahkemenin 15/04/2013 tarihli ve 2011/269 Esas, 2013/300 sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre; Sivas 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 16/12/2008 tarihli ve 2005/3 Esas, 2008/759 sayılı kararına konu olan suçun işlenme tarihinin 30/09/2004 olduğu, söz konusu kararın 24/12/2008 tarihinde kesinleştiği dikkate alındığında, dava zamanaşımı bakımından 4 yıl 2 ay 24 günlük sürenin geçtiği; sanığın 2. suçu olan Diyarbakır 2. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 29/03/2011 tarihli ve 2010/548 Esas, 2011/362 sayılı kararına konu olan suçun işlenme tarihinin 03/01/2010 olduğu ve Sivas 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 15/04/2013 tarihli ve 2011/269 Esas, 2013/300 sayılı düşme kararına kadar da 3 yıl 3 ay 6 günlük sürenin geçtiği, söz konusu süreler toplandığında 7 yıl 6 ay olduğu, söz konusu zamanaşımı süresinin 1 gün sonra dolacağı ve sanık hakkındaki kamu davasının 765 sayılı Kanun"un 102/4, 104/2. maddeleri gereğince zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilebilmesi için 7 yıl 6 aylık sürenin dolması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/8. maddesi uyarınca kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine ilişkin karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 03/06/2014 gün ve 2014/11131/38040 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 16/06/2014 gün ve 2014/217735 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda, 16/12/2008 tarihli karar ile sanığın 2863 sayılı Kanun"un 67, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 59/2, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/6 maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 366 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın itiraz edilmeksizin 24/12/2008 tarihinde kesinleştiği ve belirtilen tarih itibariyle beş yıllık denetim süresi başladığından, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/8 maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğu, daha sonra sanığın 03/01/2010 tarihinde “kasten yaralama” suçunu işlediği sabit kabul edilerek, Diyarbakır 2. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 29/03/2011 tarih, 2010/548 Esas, 2011/362 Karar sayılı ilamı ile mahkumiyetine hükmedildiği, anılan hükmün de 09/09/2011 tarihinde kesinleştiği, denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlendiğinden, anılan suçun işlendiği 03/01/2010 tarihi itibariyle zamanaşımı süresinin işlemeye devam ettiği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2 maddesi yollamasıyla lehe neticeler doğuran (mülga) 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 102/4, 104/2 maddeleri uyarınca hesaplanan zamanaşımı süresinin 09/04/2013 tarihi itibariyle dolduğu, bu bakımdan mahkemece zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla;
Kanun yararına bozma talebine atfen düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görülmediğinden,
Adalet Bakanlığı"nın, Sivas 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 15/04/2013 tarih, 2011/269 Esas, 2013/300 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11/09/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.