Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2022 Esas 2019/3645 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2022
Karar No: 2019/3645
Karar Tarihi: 13.05.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2022 Esas 2019/3645 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava dosyasında, davacı tarafın müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatıyla imza attığı bir kredinin asıl borcunun ödenmemesi üzerine, davalıdan fazladan ödenen tutarın yasal faizi ile birlikte tahsili talep edildiği görülmüştür. Mahkeme, davacı ile davalı arasında bu madde doğrultusunda bir anlaşma olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiştir, ancak mahkemece verilen karar oybirliğiyle onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- Türk Borçlar Kanunu (TBK) 596/4. madde: \"Bir alacağın güvencesini oluşturan rehin paraya çevrildiği veya borç rehin veren malik tarafından ödendiği takdirde, malik kefile karşı rücu hakkını ancak kefil ile kendi arasında böyle bir anlaşma varsa ya da sonradan bir üçüncü kişi tarafından verilmiş ise kullanılabilir.\"

11. Hukuk Dairesi 2018/2022 E. , 2019/3645 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Çerkezköy 1. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 16/01/2018 tarih ve 2017/546-2018/33 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların, dava dışı Zafer Tekstil Ltd. Şti."nin İş Bankası Çerkezköy Şubesi"nden kullandığı krediyi müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatıyla imza altına aldıklarını, anılan kredinin asıl borçlu tarafından ödenmemesi üzerine alacaklı tarafından başlatılan takip neticesinde, müvekkilince icra tehdidi altında 09/10/2012 tarihinde toplam 68.242.- TL"nın ödenerek dosya borcunun kapatıldığını ileri sürerek, müvekkilinin fazladan ödediği 34.121.-TL"nın 09/10/2012 ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamına göre, davacının ödeme yaptığı tarihte yürürlükte bulunan TBK’nın 596/4. maddesinin "Bir alacağın güvencesini oluşturan rehin paraya çevrildiği veya borç rehin veren malik tarafından ödendiği takdirde, malik kefile karşı rücu hakkını ancak kefil ile kendi arasında böyle bir anlaşma varsa ya da sonradan bir üçüncü kişi tarafından verilmiş ise kullanılabilir" hükmünü haiz olduğu, dosya kapsamındaki delillerden davacı ile davalı arasında zikredilen madde anlamında bir anlaşma olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.