Mala zarar verme - tehdit - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/3123 Esas 2019/3117 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3123
Karar No: 2019/3117
Karar Tarihi: 05.03.2019

Mala zarar verme - tehdit - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/3123 Esas 2019/3117 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanığın mala zarar verme suçundan tayin edilen adli para cezasının temyiz edilemeyecek nitelikte olduğuna karar verilerek, bu yöndeki temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak, tehdit suçuyla ilgili yapılan temyiz incelemesinde ise uzlaştırma hükümleri ile ilgili kanun maddelerinin değiştiği, bu nedenle sanığın hukuki durumunun uzlaştırma işlemi sonucuna göre yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve sair yönleri incelenmeden önce, kanun maddelerine uygun olarak yeniden değerlendirilmesi kararlaştırılmıştır. Kararda, 6217 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde ve 5320 sayılı Yasaya ilişkin detaylı açıklama yapılmamıştır. Ancak, bozma nedeni olarak belirtilen kanun maddeleri 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nun 253. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nun 106/1. madde ve fıkrasıdır.

8. Ceza Dairesi 2017/3123 E. , 2019/3117 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında mala zarar verme suçundan tayin edilen adli para cezasının nevine ve miktarına göre hükmün, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz incelemesinde; Hükümden sonra 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanıkların eylemine uyan 5237 sayılı TCK.nun 106/1. madde ve fıkrasında düzenlenen suçun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeksizin hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 05.03.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.