Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dairemizce verilen 16.01.2014 gün ve 2013/23912 esas, 2014/570 karar sayılı karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, sanığın ekonomik durumu nedeniyle hapis cezasının ertelenmesinin, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesinden daha lehe olduğundan bahisle itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 2 ve 3. fıkralar uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
İncelenen dosyada, sanığın 03.03.2006 tarihinde işlediği taksirle öldürme suçundan Kiraz Asliye Ceza Mahkemesince 31.05.2012 gün ve 2012/64 esas ve 2012/195 karar sayılı karar ile TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4 maddeleri uyarınca 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve hükmün özel Dairece isteme aykırı olarak onanmasına karar verildiği görülmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olayda sanığın, 03.08.2007 ve 14.05.2009 tarihli hükümlerle TCK"nın 85/1, 62/1, 53/1-3. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve ertelenmesine karar verilip bu hükümlerin sanık müdafii tarafından temyizi üzerine 08.03.2007 tarihli hükmün CMK"nın 231 maddesi yönünden değerlendirilmesi; 14.05.2009 tarihli hükmün ise savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle bozulduğu, itiraza konu 31.05.2012 tarihli hükümde ise hapis cezasının, adli para cezasına çevrildiği, hükmün sanık müdafii ile katılan vekilinin temyizi üzerine dairemizce oy çokluğu ile onanmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Sanık ... hakkındaki 16.01.2014 gün ve 2012/64esas, 2012/195 sayılı ONAMA kararının KALDIRILMASINA,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekili ile sanık müdafiinin, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 50 ve 51. maddelerinin her ikisinin de kişiselleştirme kurumu ve birbirlerine önceliklerinin bulunmaması ve birinin diğerine göre daha lehe olduğunun ilke olarak ileri sürülemeyeceği, kişi hürriyetini kısıtlaması nedeni ile hapis cezasının, malvarlığına yönelik olan adli para cezasından daha ağır nitelikte olduğu hususunda bir şüphe bulunmamakta ise de; bu tespitten hareketle hemen bir sonuca varılmaması, açıklandığı üzere önceki ve sonraki hükümlerde yer alan ceza ve yaptırımların tüm yönleri ile karşılaştırılması, sanığın sosyal ve ekonomik durumu da gözönüne alınmak suretiyle kazanılmış hakkın ihlal edilip edilmediğinin belirlenmesi gerektiği, dosya içeriğine göre sanığın, beyaz eşya servis şoförlüğü yaptığını ve 400 TL geliri olduğunu beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının ertelenmesinin, adli para cezasına çevrilmesinden lehe olduğunun gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.