Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2047 Esas 2019/3637 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2047
Karar No: 2019/3637
Karar Tarihi: 13.05.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2047 Esas 2019/3637 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu dava, bir bayan pardösü üreticisi olan davacının tasarımına ilişkin endüstriyel tasarım tescil belgesini alan ve bu tasarımı taklit ederek piyasaya sürdüğü iddia edilen davalara karşı açılan bir davaydı. Davacı tarafından, tasarıma tecavüz edildiği ve haksız rekabet oluştuğu iddiasıyla tasarımın durdurulması, önlenmesi, maddi ve manevi tazminat talep edildi. Mahkeme, yapılan yargılama sonucunda davalı şirketin iş yerinde satılan ürün ile davacının tescilli pardesü tasarımı arasında belirgin farklılıklar olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verdi. Davacı tarafından yapılan temyiz başvurusu sonucunda da karar onaylandı.
Kanun Maddeleri: Endüstriyel Tasarımların Korunması Hakkında Kanun (No: 554 sayılı Kanun)

11. Hukuk Dairesi 2018/2047 E. , 2019/3637 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 14/11/2017 tarih ve 2016/127-2017/361 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının "KAYRA" markası altında bayan pardösü üreticisi olarak faaliyet gösterdiğini, pardösü tasarımına ilişkin 2009/1724 nolu endüstriyel tasarım tescil belgesinin bulunduğunu, davalıların anılan tasarıma konu ürünü taklit ederek piyasaya sürdüğünü, davalıların eylemlerinin tescilli tasarıma tecavüz teşkil ettiği gibi haksız rekabet de oluşturduğunu ileri sürerek, tasarıma tecavüzün ve haksız rekabetin tesbitine, durdurulmasına, önlenmesine, 5.000.-TL maddi, 10.000.-TL manevi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiş, 19.11.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini 5.514.- TL"ye yükseltmiştir.
Davalılar vekili, ürünler arasında benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalı şirketin iş yerinde satılan ürün ile davacının tescilli pardesü tasarımı arasında belirgin farklılıklar olduğu, davalıya ait ürünün davacının tasarımına tecavüz teşkil etmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.