Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/4600 Esas 2013/9521 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki orman kadastrosuna itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ile davalılar tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacılar vekili, tapu kaydına dayanarak yörede 2007 tarihinde yapılan ve 25/09/2009 tarihinde ilân edilen daha önce herhangi bir nedenle tahdit dışında kalmış ormanların kadastrosu ve 2/B uygulaması sırasında Taşlıburun Mahallesi 117 ada 114 parsel sayılı taşınmazın kısmen orman sınırı içine alınması ve kısmen 2/B uygulamasına konu edilmesi işleminin yanlış olduğu iddiası ile bu yere ait sınırlamanın iptalini istemiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile dava konusu taşınmazın (A) ve (B) kısımları 2/B sahasında, (C) kısmı tahdit içinde kaldığından, tahdidin dışında bulunan (D) kısmının ifraz edilerek davacılar adına tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm davacılar vekili ile davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, orman kadastrosuna itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde ilk orman kadastrosu 1944 yılında 3116 sayılı Kanun gereğince yapılmış olup, 1952 yılında genel arazi kadastrosu vardır.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazın (D) kısmının tahdidin dışında kaldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ise de, davacı; 2007 yılında yapılan daha önce herhangi bir nedenle tahdit dışında kalmış ormanların kadastrosu ve 2/B uygulaması sırasında davalı taşınmazın tahdit içine alındığı ve 2/B uygulamasına konu edildiği iddiasıyla dava açmıştır. Yapılan keşif, uygulama ve alınan uzman bilirkişi raporları ile taşınmazın (A), (B) ve (C) işaretli kısımlarının 1944 yılında yapılan orman tahdidi içinde iken, (A) ve (B) kısımlarının 2/B uygulaması ile dışarı çıkartıldığı, buna göre taşınmazın (A) ve (B) işaretli kısımlarının 2/B sahasında, (C) işaretli bölümünün tahdit içinde ve (D) işaretli bölümünün tahdit dışında kaldığı belirlenmiştir. Esasen davanın konusu tahdit içinde kalan (C) kısmı ile 2/B sahasında kalan (A) ve (B) kısımlarıdır. (D) kısmı tahdidin ve 2/B alanın dışında kaldığına göre davanın konusu değildir. Çekişmeli taşınmazın davalı kısımları 1944 yılında yapılan tahdit sırasında orman olarak sınırlandırıldığına göre, hak düşürücü süre çoktan geçmiş olup bunun gözönünde bulundurulmaması doğru değildir.
Kaldı ki, taşınmazın (D) kısmının zaten tahdidin dışında kaldığı ve dava konusu edilmediği, davacının kendi tapusunun iptaline ilişkin bir talep ve davası bulunmadığı gibi, bu yöne ilişkin davalı ... Yönetimince de açılmış karşı bir davası da bulunmadığı, çekişmeli taşınmazın (A), (B) ve (C) kısımlarının tahdidin ve 2/B sahasının içinde kaldığı, kesinleşme tarihinden itibaren de 6831 sayılı Kanunun 11. maddesinde belirtilen hak düşürücü sürelerin çoktan dolduğu gözetilerek davanın reddi yönünde hüküm kurulması gerekirken, talep ve dava yanlış yorumlanmak suretiyle kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmadığı gibi, (D) kısmının da tapuda tescilli olduğu gözetilmeden mükerrer sicil oluşturacak şekilde yeniden tapuya tescili yolunda hüküm kurulması da isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacılar vekili ve davalıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 04/11/2013 günü oy birliği ile karar verildi.