22. Ceza Dairesi Esas No: 2015/12642 Karar No: 2016/3747 Karar Tarihi: 16.03.2016
Hırsızlık - İşyeri Dokunulmazlığını Bozma - Mala Zarar Verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/12642 Esas 2016/3747 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilen sanıkların temyiz başvurularını ele almıştır. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infazda gözetilmesi gerektiği kararı verilmiştir. Sanıkların adli sicil kayıtlarına göre, önceki suçların içinde tekerrüre esas alınabilecek en ağır mahkumiyetin Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesi kararı olduğu ancak tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağına dikkat çekilerek bir hukuk hatası belirlenmiştir. Ayrıca, suçu birlikte işleyen sanıkların yargılama giderlerinden eşit olarak sorumlu tutulmaları yerine \"mahkum olan sanıklardan payları oranında ayrı ayrı\" şeklinde karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasa'nın 108/2. maddesi, TCK'nın 53. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 326/2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nun 321. ve 322. maddeleri geçmektedir.
22. Ceza Dairesi 2015/12642 E. , 2016/3747 K. "İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, İşyeri Dokunulmazlığını Bozma, Mala Zarar Verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, cezaların türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasa"nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanık ..."ın adli sicil kaydına ve getirtilen mahkeme ilamlarına göre, önceki suçların içinde tekerrüre esas alınabilecek en ağır mahkumiyetin Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 18.07.2007 kesinleşme tarihli, 2007/78 Esas ve 2007/79 Karar sayılı kararına konu parada sahtecilik suçundan hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis ve 1.500 TL adli para cezası olduğu ve bu hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, anılan ilam ile birlikte daha az cezayı içeren Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 06.07.2007 kesinleşme tarihli, 2007/102 Esas ve 2007/160 Karar sayılı ilamının da tekerrüre esas alınması, 2-Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine “eşit olarak alınarak” biçiminde 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine aykırı şekilde karar verilmesi,
../...
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılıkların aynı Kanunun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından sanık ... hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümde yer alan ""Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 29/06/2007 tarih 2007/102 Esas 2007/160 Kararı ile parada sahtecilik suçundan 07/07/2007 tarihinde kesinleşen TECİLLİ 1 yıl 8 ay hapis ve 80,00 TL adli para cezasına ilişkin "" cümlesinin çıkarılmasına, yine yargılama giderlerine ilişkin kısımdan “eşit olarak” sözcüğü çıkartılarak yerine “mahkum olan sanıklardan payları oranında ayrı ayrı” sözcüğünün eklenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.