Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/3093 Esas 2020/3944 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/3093
Karar No: 2020/3944

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/3093 Esas 2020/3944 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, boşanma davasında tazminat miktarları ile ilgili olarak yapılan temyiz başvuruları incelenmiştir. Erkeğin itirazları yersiz görülürken, kadın tarafın temyiz başvurusu kabul edilmiştir. Mahkeme, takdir edilen tazminatların az olduğunu ve daha uygun bir miktarın belirlenmesi gerektiğini belirtmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun bir tazminat miktarı belirlenmesi gerektiğine hükmedilmiştir. Kararın detaylarına ve kanun maddelerine göre hüküm verilmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2020/3093 E. , 2020/3944 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, kusur belirlemesi ile tazminatların miktarı yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise tazminatların miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-karşı davalı erkeğin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün bulunmamasına göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm temyiz itirazları yersizdir.
2- Davalı-karşı davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Davacı-karşı davalı erkeğin tespit edilen ekonomik ve sosyal durumu, boşanmaya yol açan olaylarda erkeğin tam kusurlu olması, evliliğin süresi, kadının yaşı, boşanma sonrasında kadının yeni bir düzen kurmak zorunda kalması, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat az olup, bozma ilamının amacına uygun bulunmamıştır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50. ve 51. maddeleri hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Erdem"e yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 267.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Melda"ya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.21.09.2020 (Pzt.)