MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 05.05.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 12.04.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... ve ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_K A R A R_

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davacılar temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Türk Medeni Kanununun 747/2. maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit ihtiyacının nedeni, taşınmazın niteliği ile bu ihtiyacın nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Bu ilkeler ışığında somut olaya bakıldığında; davacılar maliki oldukları 908, 909, 910 ve 911 parsel sayılı taşınmazlar için davalıya ait 907 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını istemişlerdir. Mahkemece yapılan yargılama ve araştırma sonucunda, geçit hakkının davalı 907 sayılı parselden değil dava dışı 912 parsel sayılı taşınmazdan tesisinin uygun olduğunun tespiti üzerine davacılar bu taşınmazın maliklerini davaya dahil etmişler ve davacı parselleri lehine, 912 sayılı parselden geçit hakkı tesisine karar verilmiştir. Ancak davacılara ait parseller üzerinde birbirleri leh ve aleyhine geçit tesis edilmemesi nedeniyle kesintisizlik ilkesi ihlal edilmiştir.
Mahkemece, bilirkişilere davacıya ait 908 parsel sayılı taşınmaz ile geçit hakkı tesis edilen davalıya ait 912 parsel sayılı taşınmaz arasında bulunan ve yine davacıya ait 909, 910 ve 911 parsel sayılı taşınmazlardan da geçit hakkı kurulacak şekilde rapor düzeltirilmeli, bu parseller arasında leh ve aleyhlerine geçit tesis edilerek davacının tüm taşınmazlarından genel yola kesintisiz bir şekilde ulaşım sağlanmalıdır.
Diğer tarafdan, davalı 912 sayılı parselin malikinin mirasçısı olarak bir kısım kişiler davaya dahil edilerek yargılamaya devam edilip sonuca gidilmiş ise de tapu maliki ..."ın dosya içinde veraset ilamı bulunmadığından taraf teşkili denetlenememiştir. İlgili şahsın veraset ilamı temin edilerek taraf teşkilinin tamamlanıp tamamlanmadığı mahkemece denetlenmeli ve sonucuna göre işlem yapılmalıdır.
Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda yazılı nedenlerle hükmün BOZULMASINA, istek halinde temyiz harcının yatırana iadesine, 11.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi