MAHKEMESİ : ANKARA 9. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 19/04/2012
NUMARASI : 2010/778-2012/224

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, izin ücreti, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı Bakanlığa ait hastanede diğer davalı işçisi ve bulaşıkçı olarak çalışırken, iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle feshettiğini iddia ederek, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı T.C. S.. B.. vekili, asıl işveren olmadıklarından husumet ehliyetlerinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı N.. B.. (C...Yemek) Şirketi vekili, hastanedeki ihale süresi bitince davacıyı şirket merkezinde çalışmaya davet etmelerine rağmen davacının gelip başlamadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, akdin ihale süresi bitiminde işverence haksız olarak feshedildiği sonucuna varılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalılar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda davacı, davalı Bakanlığın ihale ile verdiği hastanenin yemek işinde bulaşıkçı olarak 01.01.2004 günü çalışmaya başlamıştır.
Son alt işveren olan davalı N..B.. Şirketinin ihale süresi 31.12.2009 günü sona ermektedir.
Davalı şirketin davacıya gönderdiği 15.12.2009 günü tebliğ edilen yazıda, “Hastanedeki yemek işimiz 31.12.2009 günü sona erecektir. Hastanede çalışan personelimizin şirket merkezinde çalıştırılması uygun görülmüştür. 01.01.2010 günü Ziyabey cad. no...Balgat-ANKARA adresindeki işyerinde görevlendirildiniz.” demektedir.

Davacı, 31.12.2009 tarihine kadar hastanede çalışmaya devam etmiştir.
Davacı, 01.01.2010 günü, S.. B..’nın asıl işveren olmadığı başka bir işyerinde çalışmaya başlamış, 27.01.2010 günü yaşlılık aylığı tahsis talebinde bulunmuş ve yeni işyerinden 31.03.2010 günü ayrılmış ve kendisine 24.03.2010 gününden geçerli olmak üzere yaşlılık aylığı bağlanmıştır.
Somut olayda davacı, davalı Bakanlığa ait hastanede diğer davalı işçisi ve bulaşıkçı olarak çalışırken, iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle feshettiğini iddia ederek, kıdem tazminatının ödetilmesini istemiştir.
Davalı T.C. S.. B.. vekili, asıl işveren olmadıklarından husumet ehliyetlerinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı N.. B.. (C.. Yemek) Şirketi vekili, hastanedeki ihale süresi bitince davacıyı şirket merkezinde çalışmaya davet etmelerine rağmen davacının gelip başlamadığını ve başka yerde işe girdiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davacı tanığı, fesihle ilgili bilgisinin olmadığını ve davacının emekli olacağını söylediğini belirtmiştir.
Mahkemece, davalı şirketin ihale süresi sonunda davacıya yeni iş verdiğini ispat edemediğinden 31.12.2009 günü davacının iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiği sonucuna varılarak, davacının kıdem tazminatı talebinin kabulüne karar verilmiştir.
Davalı şirket, ihale süresinin bitiminde davacıya yeni iş teklif ettiğini belge ile ispat etmiştir. Davacı tanığının fesihle ilgili doğrudan bilgisi yoktur. İş sözleşmesi, davacı tarafından, 01.01.2010 günü yeni verilen görev yerine gitmeyip başka yerde çalışmaya başlamak suretiyle eylemli feshedilmiştir. Davacının 01.01.2010 tarihinden itibaren başlayan iş sözleşmesi yeni bir sözleşmedir ve bu işyerinin davalılarla ilgisi yoktur. Davacı, emeklilik işlemlerini yeni işyerinde çalışırken başlatmıştır. Mahkemece, davacının kıdem tazminatı talebinin reddi yerine kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
3- 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/J maddesine göre davalı T.C. S.. B..’nın harçtan muaf olmasına rağmen, mahkemece, yargılama giderlerine harç katılarak davalı Bakanlığın harca mahkûm edilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 27.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.