Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 708,33 TL maddi ve 1.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesi

Davacı vekilinin 03.08.2010 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağı olan Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 2005/403 Esas - 2006/307 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) dolandırıcılık suçundan, 09.10.2004 – 16.12.2004 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 26.05.2006 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 03.08.2010 tarihinde, işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun gereğince öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Bozmaya uyularak yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davalı vekilinin eksik incelemeye, tazminat miktarına ve davacının kendi kusuru ile tutuklanmasına neden olduğuna, davacı vekilinin ise, tazminat miktarına ilişkin temyiz itirazının reddine, ancak;
Yasal faizin tutuklama tarihinden itibaren talep edilmesi karşısında kabul edilen maddi ve manevi tazminat miktarlarına tahliye tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi ve davacının talebinin kısmen kabul edilmesine rağmen yargılama giderlerinin tamamının hazine üzerinde bırakılmasına karar verilmesi gerekirken, davacının kabul-red oranına göre yargılama giderlerinden sorumlu tutulması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin eksik incelemeye ve faiz tarihine ilişkin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “tutukluluğun son bulduğu 16/12/2004” ve 2. bendindeki “tutuklamanın son bulduğu 16/12/2004” ibarelerinin hükümden çıkartılarak yerlerine “tutuklama tarihi olan 09/10/2004” ibarelerinin eklenmesi ve 7. bendin hükümden bütünüyle çıkartılarak yerine “7-Yapılan yargılama giderlerinin hazine üzerine bırakılmasına” bendinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.