Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : 5237 sayılı TCK"nın 85/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamı ve mahkemenin kabulüne göre, bir kişinin öldüğü ve 15 kişinin de yaralandığı dava konusu olayda, mağdur ..."ın aşamalarda sanıktan şikayetçi olduğunu beyan etmesi karşısında, sanığın sübut bulan eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 85/2. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun"un 85/1. maddesi gereğince hüküm kurulması, her iki maddede öngörülen ceza miktarlarına nazaran, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma sebebi sayılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sübuta, takdiri indirim maddesinin uygulanmamasına, hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemiş olmasına ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, temel cezanın tayin edildiği paragrafta yer alan, “sanığın amacı” ibaresinin hüküm fıkrasından çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.