MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan; mahkumiyet
Sanık hakkında 2012 takvim yılında işlenen suçtan; beraat
Tefecilik suçundan; mahkumiyet

A) “2011 takvim yılında sahte belge düzenleme” suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesi:
2011 yılında sahte fatura düzenleme suçundan, sanık hakında "3 yıl 1 ay 15 gün" yerine, "2 yıl 13 ay 15 gün" hapis cezasına hükmolunarak eksik ceza tayin olunmuşsa da, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde eleştirilen hususlar dışında bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
B) “2012 takvim yılında sahte belge düzenleme” suçlarından kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesi:
“2012 yılında sahte belge düzenleme” suçundan açılan davada; sanığın, "Ben hiçbir zaman bilerek ve isteyerek devleti zarara uğratacak birşey yapmadım yalnızca altın alıp sattım, ben pos tefeciliği yapmadım, üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum, ben suç olduğunu öğrendikten sonra faaliyetimi tamamen durdurdum, bilseydim kesinlikle yapmazdım." diyerek suçlamaları kabul etmemesi; ancak vergi incelemesi sonucunda, nakliyecilik, toptan sebze meyve alım satımı işi ile iştigal etmek üzere mükellefiyet tesis ettiren sanığın, külçe altınları hep aynı kişiler arasında aldığı ve sattığı, bir günde aynı kişiden hem alım hem de satım yaptığı, aynı kişinin kredi kartından bir dakika ara ile devamlı pos cihazlarından işlem yaptığı, 2012 yılında toplam 85.251.00 TL işlem karşılığı 2.483.00 TL faiz geliri elde ettiği, tefecilik faaliyetini gizlemek için, has altın satmış gibi düzenlenen faturaların ve aynı gün satış yapılan kişiden geriye has altın alınmış gibi düzenlediği, gider pusulalarının gerçek alış verişe dayanmayan sahte belgeler olduğuna ilişkin tespitler bulunması; vergi tekniği raporunda 2012 yılında düzenlenmiş faturalardan bahsedildiği ve emanetin 2013/198 sırasında kayıtlı faturalar bulunduğunun anlaşılması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından,
1-Emanetin 2013/198 sırasında kayıtlı bulunan ve suçun maddi konusunu oluşturan fatura ve gider pusulalarının duruşmada incelenerek denetim için dosya içinde bulundurulması,
2-Sanığın, kredi kartlarını kullandığı kişilerin gerekirse sliplerden kredi kartları sahiplerinin belirlenmesi yönünde bankaya müzekkere yazılarak tespiti ile kanaat oluşturacak sayıda kişinin tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sanıktan gerçekten faturalardaki yazılı has altını alıp almadıklarının sorulması,
3-Faturaların, gerçek altın satımına, gider pusularının da gerçek altın alımına ilişkin olup olmadığının belirlenmesi yönünden, sanığın satımını yaptığını söylediği altınlarla ilgili kayıtları getirtilerek, mükellefiyet konusunun gıda alım satımı olduğu da değerlendirilerek yeterli altın girişi olup olmadığı, alım ve satım miktarlarının uygunluğu yönünden bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile hüküm kurulması,
C)“Tefecilik” suçlarından kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesi:
Sanığın has altın satım işlemleri sırasında kredi kartı sahiplerinden pos çekimi yaptığı, bu tutarlarının tefecilik kapsamında yapılan işlemler olduğu, 2011 yılında toplam 2.461.600,10 TL işlem karşılığı 71.697.07 TL, 2012 yılında toplam 85.251.00 TL işlem karşılığı 2.483.00 TL faiz geliri elde ettiği, bu suretle tefecilik suçunu işlediği iddia olunan davada; sanığın suçlamayı kabul etmemesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti için;
1- Emanetin 2013/198 sırasında kayıtlı fatura ve gider pusulalarının duruşmada incelenerek, kredi kartı çekimleri ile adlarına fatura ve gider pusulaları düzenlenen kişilerin aynı olup olmadığının araştırılarak bu kişilerin tespiti ile tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması, tanıklardan sanık ile aralarındaki ticari ilişkinin ayrıntılarının ve işlem için sanığa komisyon ödeyip ödemediklerinin sorulması, sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
2- Kabule göre de,
a) Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, hem TCK’nin 241. maddesinde düzenlenen “tefecilik” suçunu hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesinde düzenlenen “gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme” suçunu oluşturması; TCK"nin 241. maddesinin genel ve 5464 sayılı Kanun"un 36. maddesinin özel norm niteliğinde olması karşısında; “özel normun önceliği” kuralı gereğince, sanık hakkında zincirleme olarak 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunun"un 36. maddesinde düzenlenen "gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme" suçundan hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında "2 yıl 1 ay" yerine, "1 yıl 13 ay" hapis cezasına hükmolunarak eksik ceza tayini,
c) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin ve sanığın temyiz talepleri bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 06.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.