MAHKEMESİ :Elazığ 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ :14.02.2013
NUMARASI :2011/38 2013/50

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar M.. Z.. ve K.. K.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, müvekkillerin murisi ve desteği Bülent Yılmaz"ın davaların işleteni ve sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu araçların karıştığı trafik kazası sonucu hayatını kaybettiğini belirterek davacının eş ve iki çocuk için 25.000,00 TL manevi ve 1.500,00 TL maddi tazminat talep etmiş, 11.12.2012 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini davacı eş için 14.282 TL, davacı çocuk Medet için 1.390,34 TL, davacı çocuk Sedat için 1.739,72 TL olarak artırdığını belirtmiştir.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere göre, davanın kısmen kabulü ile davalı H.Sigorta A.Ş açısından davanın husumetten reddine, davacı eş için 14.282 TL maddi, 4.000,00 TL manevi, davacı çocuk Medet için 1.390,34 TL maddi, 7.000,00 TL manevi, davacı çocuk Sedat için 1.739,72 TL maddi, 7.000,00 TL manevi tazminata karar verilmiş; hüküm, davalılar M.. Z.. ve K.. K.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle, oluşa uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalılar M.. Z.. ve K.. K.. vekili vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazası nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Dosya Kapsamına göre; bilirkişi tarafından CSO 1980 yaşam tablosu dikkate alınarak desteğin kaza tarihinden sonraki muhtemel yaşam süresi belirlenmiş ve hesaplama yapılmış olup mahkemece bu rapor hükme esas alınmıştır.
Ancak karara esas alınan hesaplama, Hukuk Genel Kurulu"nun 1989/4-586 esas, 1990/199 sayılı kararı ve yerleşik Yargıtay içtihatlarına uygun değildir. Bu itibarla, Yargıtay kriterlerine uygun olarak P. M. E.–F.(PMF 1931) Tablosu esas alınarak muhtemel yaşam süresinin belirlenmesi ile destek tazminatının hesaplanması gerekirken tazminat esaslarına uygun olmayan yaşam süresine göre hesaplama yapılan bilirkişi raporunun hükme esas alınarak yazılı olduğu biçimde karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılardan M.. Z.. ve K.. K.. vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle adı geçen davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılar M.. Z.. ve K.. K.."a geri verilmesine 21.4.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.