MAHKEMESİ : GEBZE 2. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/08/2011
NUMARASI : 2009/942-2011/574


DAVA :Davacı, fazla çalışma ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteğin reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde şoför ve depo görevlisi olarak çalıştığını, çalıştığı süre boyunca sürekli olarak yasal mesai sınırlarının üzerinde çalıştırıldığını, hafta içi günlük 16 saat, hafta sonu ise her cumartesi günleri ve ayda üç pazar 14 saat çalışma yaptığını,fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınmasını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, depo görevlisi olarak çalıştığını, davalı şirketin depolarında yeniden yapılanmaya gidilmesinden dolayı iş akdinin geçerli nedenle feshedildiğini, alacaklarını tam ve eksiksiz aldığına dair ibranameyi hiçbir ihtirazi kayıt koymaksızın imzaladığını, davacının, aradan 2 yıl geçtikten sonra dava açmasının haksız ve kötü niyetli olduğunu, davacının iddiasını doğrulayan hiçbir yazılı belge bulunmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının şoför olarak çalıştığı, tarihsiz ibranamede kıdem ve ihbar tazminatının ödendiğinin belirtildiği, fazla mesai ücretinden bahsedilmediği, miktar bulunmadığı, bu nedenle ibranameye fazla mesai talebi yönünden itibar edilemeyeceği, davalı işyerinde haftada 6 gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalışma olduğu, ancak davacının şoför olması nedeniyle işyeri çalışma saatlerinin davacı için geçerli olmadığı, davacı vekili tarafından ibraz edilen ve incelenen takoğraf çıktılarına göre; davacının genellikle 20.00-03.00 saatleri arasında aralıklı olarak gece çalıştığı, takoğraf çıktılarının tanık beyanları ile uyumlu olmadığı, yazılı delil karşısında tanık beyanlarına itibar edilemeyeceği, davacının Karayolları Trafik Kanununda belirtilen 9 saati aşan çalışmasının bulunmadığı, fazla mesai yaptığının ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Yerel Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davacının yazılı deliller karşısında fazla çalışma olgusunu ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de Mahkemenin bu kabulü dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Davacı tarafından sunulan takoğraf kayıtları, davacının çalıştığı tüm dönemi kapsamamasının yanısıra, tanık anlatımlarına göre davacının çalışma şekli gözönünde bulundurulduğunda sadece takoğraf kayıtları ile sonuca gidilmesi de doğru değildir.
Davacının köprü geçişlerindeki saat sınırlaması nedeniyle belirli saatlerde bizzat yolda olmasının yanısıra, köprü geçişlerinden sonraki yükleme-boşaltma ve dağıtım işleri sebebiyle de aracın başında olduğu günlük dönemler bulunması dikkate alındığında, tanık anlatımlarına ve bilirkişi raporlarına değer verilerek sonuca gidilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.01.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.