Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/24637 Esas 2014/17206 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/24637
Karar No: 2014/17206
Karar Tarihi: 08.09.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/24637 Esas 2014/17206 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karara göre, taksirle yaralama suçu işleyen sanıkların, TCK'nın ilgili maddelerine göre ayrı ayrı cezalandırılmaları gerektiği belirtilmiştir. Bu karar, sanık müdafileri tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun daha önce verdiği bir karar da bu suçlar için TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"amaç ve saiki\" (f) bendinde yer alan \"kastın yoğunluğu\" gibi gerekçelere dayanılamayacağını belirtmiştir. Bu nedenle, İstanbul Sulh Ceza Mahkemesi'nin verdiği hükümler, bu gerekçeler göz önünde bulundurulmadan verilmiştir. Bu nedenle, hükümler Kanuna aykırıdır ve bozulmuştur. Ancak, bu konuda yeniden yargılama gerektirmediği için karar düzeltilebilir. Kanun maddeleri ise TCK'nın 89/1-3-(b), 62, 51, 51/3-6-7. maddeleridir.

12. Ceza Dairesi 2013/24637 E. , 2014/17206 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm :Sanıklar hakkında; TCK"nın 89/1-3-(b), 62, 51, 51/3-6-7. maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafiinin, bir nedene dayanmayan; sanık ... müdafiinin ise, kusura ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "amaç ve saiki" (f) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu"gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanıklara verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hükümlerin (A-1) ve (B-1) paragraflarından “sanığın kast durumu, sanığın amacı ve saiki” ibarelerinin çıkartılması, suretiyle, hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/09/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.