Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17820 Esas 2020/1606 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17820
Karar No: 2020/1606
Karar Tarihi: 23.01.2020

Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17820 Esas 2020/1606 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından mahkumiyet hükmü verdi. Hakaret suçundan verilen adli para cezasının tür ve miktarı, Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan temyiz istemi reddedildi. Kasten yaralama suçuna ilişkin temyiz sebepleri reddedildi ancak mahkemenin gerekçeli kararında müştekinin adı ve soyadı ile açık kimlik bilgilerinin gösterilmemesi ve mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması gerektiği belirtildi. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Mahkeme kararı bu nedenlerle bozuldu. Kanun maddeleri: 5312 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/17820 E. , 2020/1606 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında “Hakaret” suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca hükmün kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık hakkında “Kasten Yaralama” suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karardan sonra sanığın denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi sebebiyle dosya yeniden ele alınıp hüküm kurulurken, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararında belirtildiği üzere, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,

Kabule göre de;
b)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
c)Gerekçeli karar başlığında müştekinin adı ve soyadı ile açık kimlik bilgileri gösterilmemek suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 232/2-b maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 23.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.