MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 20.10.2015 gününde verilen dilekçe ile geçici girme hakkı talebi üzerine yapılan muhakeme sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.07.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne, karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, komşuluk hukukuna dayalı zorunlu tamirata izin istenmesi bir diğer ifadeyle geçici girme hakkı istemine ilişkindir.
Davacı, adına kayıtlı 51 ada 9 sayılı parsel sayılı taşınmaz üzerinde bulunan binasının bakım ve onarımı için davalıya ait komşu parsele geçici girme hakkı istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava kabul edilmiştir.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre davalının diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2- Davalının yargılama giderlerine yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Somut uyuşmazlıkta, davadaki istemin hukuki dayanağı Türk Medeni Kanununun 748. maddesinin ilk fıkrasıdır. Bu hükümde, taşınmaz malikinin taşınmazını işletme veya iyileştirme ya da taşınmazı üzerinde yapı yapma amacıyla komşu taşınmaza geçici olarak girme hakkı düzenlenmiştir. Mahkemece, dava kabul edilmiş, harç, vekalet ücreti ve diğer yargılama giderlerinin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın yargılama giderlerinden sorumluluğu düzenleyen 326. maddesine göre, kanunda yazılı haller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir. Ancak, geçit hakkı kurulmasına ilişkin davalarda davacı yasadan kaynaklanan hakkını kullanarak geçit istediğinden ve bu talep üzerine geçit kurulan taşınmaz maliki yükümlü kılındığından harç, yargılama gideri ve vekalet ücretinin davacı üzerinde bırakılması gerekir. Mahkemece, belirtilen ilkelere aykırı olarak harç, vekalet ücreti ve diğer yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılması gerekirken davalıya yükletilmesi ve geçici girme hakkı talep edilen davalıya ait taşınmazın 51 ada 13 parsel sayılı taşınmaz olmasına rağmen hükümde yanlışlıkla 51 ada 3 parsel olarak belirtilmesi doğru görülmemiş ise de bu husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nın 438/7 maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) bent uyarınca hüküm fıkrasının 2 No"lu bendinde yer alan “3” rakamının hükümden çıkarılarak yerine “13” rakamının yazılmasına, “Davacı tarafından yapılan 746.30 TL yargılama giderinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine,” şeklindeki 4 No’lu bendin, “Davacı tarafından yatırılan 27,70 TL harcın davalıdan alınıp davacıya verilmesine,” şeklindeki 5 No’lu bendin ve “Davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T"ye göre hesaplanan 1.800,00 TL vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine,” şeklindeki 7 No’lu bendin hükümden tamamen çıkartılması suretiyle düzeltilmesine, hükmün DÜZELTİLMİŞ ve DEĞİŞTİRİLMİŞ bu şekli ile ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.Başkan