Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/21092 Esas 2020/15471 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/21092
Karar No: 2020/15471
Karar Tarihi: 15.12.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/21092 Esas 2020/15471 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı almıştır. Sanığın yaptığı eski hale getirme ve temyiz talebi, Yargıtay'ın ilgili dairesi tarafından karara bağlanmalıdır. CMK'nun 42/1. maddesi uyarınca ise temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talebi birlikte verildiğinde karar verme yetkisi Yargıtay'ın ilgili dairesine aittir. Sanık son duruşma ve tebliğlere katılmamış, tebligatları aldığı adreslere yapılmıştır. Sanıkın eski hale getirme istemi ve yasal süreden sonraki temyiz istemi REEDDİNE karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nun 42/1. Maddesi
- TCK'nın Hırsızlık, İş Yeri Dokunulmazlığının İhlali ve Mala Zarar Verme Suçları İle İlgili Maddeleri
- Tebligat Kanunu'nun 21. Maddesi ve 21/2. Maddesi
- CMUK'nun 310/1. Maddesi
2. Ceza Dairesi         2020/21092 E.  ,  2020/15471 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
    Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 tarih, 2011/274-300, 06/12/2008 gün, 144-234, 23/09/1974 tarih, 224-408 ve 16/04/1973 gün, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere ve 5271 sayılı CMK"nun 42/1. maddesinin “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen dilekçelerin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğunun anlaşılması karşısında; hukuki dayanaktan yoksun olan 02/12/2019 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
    UYAP kayıtlarının incelenmesinde sanığın son duruşma ve tebliğlerin yapıldığı aşamada cezaevinde bulunmadığı, duruşmaları takip etmeyerek karar duruşmasına katılmadığı, sanığa gerekçeli kararın duruşmada bildirdiği son adres ve MERNİS adresi olan adrese 25/03/2014 tarihinde Tebligat Kanunu"nun 21.maddesine göre tebligat yapıldığı, aynı adrese 15/04/2014 TEbligat Kanunu"nun 21/2 maddesine göre de tebligat çıkarıldığı, hükmü CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen süre geçtikten sonra 09/12/2019 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, eski hale getirme konusundaki iddiaları yerinde görülmeyen sanığın eski hale getirme istemi ile yasal süreden sonraki temyiz isteminin, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 15/12/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.



    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.