MAHKEMESİ : TEKİRDAĞ İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/09/2011
NUMARASI : 2010/131-2011/251

DAVA :Davacı, ücret fark alacağı, fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılardan T.. B.. avukatı ile davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, sürekli çalışmasına rağmen, mevsimlik işçi statüsünde çalıştırılarak izinlerinin kullandırılmadığı ileri sürerek, hafta tatili, fazla çalışma, genel tatil, yıllık izin ve fark ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, yıllık izin alacağının nasıl hesaplanacağı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, davacının önce gece bekçisi, 2000 yılından sonra ise santral görevlisi olarak çalıştığı, yıllık izinlerinin bir kısmını kullanmadığı, hizmet döküm cetvelinden 1995 yılı ve sonrasında bazı yıllarda 360, bazı yıllarda ise ortalama 9 ay çalıştığı anlaşılmaktadır. Taraflar arasında yürürlükte bulunan Toplu İş Sözlemesinin 56. maddesinin (A) bendine göre; Sözleşme kapsamına giren işçilerden bilfiil çalışma sûreleri bir yılı tamamlayanlar ücretli izine hak kazanırlar. Îzine hak kazanma tarihinin tespitinde İş Yasası ve Yıllık Ücretli İzin Yönetmeliği hükümlerine göre işlem yapılır.
Hizmet Süresi:
a) Bir yıldan onbeş yıla kadar olanlara 25 işgünü,
b) Onbeş yıl ve daha fazla olanlara 30 işgünü ücretli izin verilir.
Yıllık ücretli izin süresinin hesabında Cumartesi günleri işgünü sayılır.
(B) bendinde ise “işe ara vermeksizin bir tam yıl içinde 180 günden fazla bir yıldan az süre ile çalışan işçilere 8 gün ücretli izin verilir”hükmü mevcuttur. (B) bendindeki bu hüküm 180 günden fazla bir yıldan az çalışan işçinin de izin kullanabilmesi için getirilmiş bir hükümdür. Bu düzenleme İş Kanunu 53. Maddedeki düzenlemeyi ortadan kaldırmaz. Bu nedenle davacının bir tam yıl içinde 180 günden fazla çalıştığı yıllar için, TİS hükümleri dikkate alınarak yılda 8 gün üzerinden, davacının bir tam yıl içinde 11 ay ve üzeri sürelerle çalıştığı yıllar için ise TİS"in 56. maddesinin (A) bendi gözetilerek yıllık izin alacağının kabulü gerekirken, aksine düşüncelerle çalıştığı yılda 8 gün yıllık izne hak kazandığı düşünülerek karar verilmesi isabetsizdir.
3- Davalı kurum harçtan muaf olmasına rağmen, kurum aleyhine harca hükmedilmesi hatalıdır.
4-Karar tarihi dikkate alındığında, davalı kurum aleyhine vekalet ücreti hesaplanırken, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu"nun YD İtiraz No 2011/321 sayılı 30.06.2011 tarihli kararı gereğince, nispi vekalet ücreti takdir edilmesi gerekirken, yürütmeyi durdurma kararının gözetilmemesi de başka bir bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.01. 2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.