MAHKEMESİ :Ankara 11. Aile Mahkemesi
TARİHİ                  :7.3.2008            
NUMARASI                   :Esas no:2007/42     Karar no:2008/278
 
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm davalı-davacı (kadın) tarafından manevi tazminat ve nafaka yönünden, davacı-davalı (koca) tarafından da kendi davasının reddine ilişkin karar, davalı-davacı lehine takdir edilen maddi tazminat ve yargılama giderleri ile vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı-davalı koca tarafından açılan boşanma davası, Türk Medeni Kanununun 166/4. maddesinde yer alan fiili ayrılık sebebine dayanmaktadır. Mahkemece de, kararın gerekçesinde davacı İbrahim’in açtığı dava yönünden de, Türk Medeni Kanununun 166/4. maddesi koşullarının gerçekleştiği kabul edilmiştir.Bu durumda koca tarafından açılan boşanma davasının da kabulü gerekirken, reddi doğru değildir. Ancak davalı-davacı kadın tarafından açılan boşanma davasının kabulü ile verilen boşanma hükmü  temyizin şumülü dışında bırakılmak suretiyle usulen kesinleşmiştir. Bu durumda kocanın boşanma davasındaki boşanma talebinin konusu kalmamıştır. O halde, bu husus gözetilerek kocanın boşanma talebi hakkında konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına şeklinde hüküm tesisi ve yargılama giderleri ile vekalet ücretiyle ilgili olarak hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
3-Davacı-davalının eşine “sen sakatsın, işe yaramazsın” diyerek hakaret ettiği gerçekleşmiştir.Türk Medeni Kanununun 174/2  maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş  olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat  isteyebileceğini  öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davalı-davacı kadının ağır ya da eşit kusurlu  olmadığı, bu olayların   kişilik haklarına  saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır.  O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. md.4  BK. md. 42,43,44,49)  dikkate alınarak davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple davacı-davalı (koca) yararına, yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple davalı-davacı (kadın) yararına BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine,iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.  02.11.2009