Yaralama - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/27531 Esas 2020/15463 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Sanıklar... ve ... hakkında kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Sanık ...’in katılan ...’ı silah niteliğinde sayılan bıçak ile yaraladığına yönelik, dosya kapsamında her türlü şüpheden uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmaması ve sanığın bu hususta aşamalarda değişmeyen savunması karşısında; katılanı bıçak ile yaralayan şahsın kimliği belirlenemediğinden; tebliğnamede sanığın eyleminin TCK’nun 86/3-e bendine uyduğuna, şikayete tabi olmadığına ve uzlaşma kapsamında bulunmadığına yönelik bildirilen görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun ve TCK’nun 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun takibi şikayete bağlı suçlardan olduğu ve katılanlar ... ile ...’ın hükümden sonra, 02/07/2015-06/07/2015 tarihli dilekçeleri ile şikayetten vazgeçtiklerini bildirmeleri ve sanıkların 07/07/2015 tarihli temyiz dilekçelerinde, katılanların şikayetten vazgeçtiklerine ilişkin beyanlarının dikkate alınmasına ilişkin taleplerinin şikayetten vazgeçmeyi kabul niteliğinde olduğunun anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının düşürülmesine karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık .... ve ...’in temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin kısmen istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince sanıklar
hakkında yaralama ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davalarının 5237 sayılı TCK’nin 73/4. maddesi yollaması ile 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE,
II-Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan suçların 5237 sayılı TCK"nin 86/2. ve 151/1. maddeleri kapsamında kaldığı, bu suçların takibi şikayete bağlı suçlardan olduğu, katılanların hükümden sonra 02/07/2015 ve 06/07/2015 tarihli dilekçeleri ile sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtiklerini bildirmeleri karşısında, sanığa 5237 sayılı TCK"nin 73/6. maddesi gereğince şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği hususu sorulup, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Suç tarihinde uzlaşma kapsamında bulunmayan TCK"nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçu ile suç tarihinde uzlaşma kapsamında bulunan basit yaralama suçunun birlikte işlenmiş olması nedeniyle, CMK’nun 253/3. bendi gereğince uzlaşma hükümleri uygulanamayacağından soruşturma ve kovuşturma aşamasında katılanlara yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olmadığının anlaşılması karşısında; hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı ve aynı fıkranın ikinci cümlesinin uygulanma imkanının ortadan kalktığı nazara alınarak, sanığın eylemine uyan mala zarar verme ve yaralama suçlarına yönelik uzlaştırma işlemleri usulüne uygun biçimde yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 15.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.