Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2008/15555 Esas 2009/18492 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İzmir 12.Aile Mahkemesi
TARİHİ :7.5.2008
NUMARASI :Esas no:2007/391 Karar no:2008/338

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm kusur, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Türk Medeni Kanununun 166/son maddesi uyarınca "boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleştiği tarihten itibaren üç yıl geçmesi halinde her ne sebeple olursa olsun ortak hayat yeniden kurulamamışsa evlilik birliği temelden sarsılmış sayılır ve eşlerden birinin istemi üzerine boşanmaya karar verilir."
Toplanan delillerden Türk Medeni Kanununun 166/son maddesine dayanak yapılan kararın davalıya tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 166/son maddesi koşulları oluşmadığı halde taraflarca açılan boşanma davalarının kabulüne karar verimesi usul ve yasaya aykırıdır. Ancak bu yön temyiz edilmediğinden bozma nedeni yapılmamış yanlışlığa değinilmekle yetinilmiştir.
2-Tarafların temyiz sebeplerine hasren yapılan incelemeye gelince;
a-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine paranın alım gücüne , ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davalı-davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Borçlar Kanununun 42. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK.md.174/1) takdiri gerekirken yazılı şeklide hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
c-Toplanan delillerden tarafların biraraya gelerek davacı-davalı kocanın güven sarsıcı davranışlarının davalı-davacı kadın tarafından affedildiği, daha sonra gerçekleşen olaylardan davacı-davalı kocadan kaynaklanan kadının kişilik haklarına saldırı sayılabilecek maddi bir hadisenin varlığı kanıtlanamamıştır. O halde davalı-karşılık davacı kadının manevi tazminat talebinin reddi gerekirken yazılı şekilde manevi tazminata hükmolunması doğru görülmemiştir.