MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 14.04.2008 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; davacı ..."ın davalarının feragat nedeniyle reddine dair verilen 04.03.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ile davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacılar, 210, 214 ve 215 parsel sayılı taşınmazları lehine, davalılara ait 216 parsel sayılı taşınmaz aleyhine geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi raporunda belirtilen 1 nolu güzergah üzerinden davanın kabulüne, fazlaya ilişkin talep hakkında feragat nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; Hükmün taraflarca temyizi üzerine, Dairemizin 19.11.2012 tarihli 2012/11550 E.-13300 K. sayılı ilamı ile özetle “...Mahkemece feragat edilen taşınmazlar yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken ...Fazlaya ilişkin talep hakkında da feragat nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına şeklinde hüküm kurulması doğru görülmemiştir...” şeklindeki gerekçe ile karar bozulmuştur.
Bozma sonrası 04.03.2013 tarihli oturumda mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş; 09.05.2012 tarihli hüküm ile 215 parsel sayılı taşınmaz lehine kurulan geçit yönünden karar kesinleştiğinden, dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına, 210 ve 214 parsel sayılı taşınmazlara yönelik dava hakkında ise feragat nedeniyle davanın reddine karar verilerek dava esastan sonuçlandırılmıştır.
Karar taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Hükmün hangi hususları kapsayacağı 6100 sayılı HMK’nın 297. maddesinde belirtilmiştir. Ayrıca hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.
Bu biçim yargıda açıklık ve netlik prensibinin gereğidir. Aksi hal, yeni tereddüt ve ihtilaflar yaratır, hükmün hedefine ulaşmasını engeller, kamu düzeni ve barışı oluşturulamaz. Bozma kararı ile ilk hüküm hayatiyetini ve ifa kabiliyetini yitirir.
Bozma kararından sonra bozmaya uyularak verilen hüküm yeni bir hükümdür. Bozmaya uyularak tesis edilen hükmün, tüm istekleri karşılar şekilde yeniden yazılması gerekir. Mahkemece bu husus gözetilmeden, hükmün diğer yönlerinin kesinleşmiş olduğundan bahisle “aynı konuda yeniden karar verilmesine yer olmadığına” şeklinde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozmanın niteliğine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin yatırılan harcın istek halinde iadesine, 03.12.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.