Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30195 Esas 2020/15457 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1-Sanık hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Oluşa ve dosya kapsamına göre işyeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi ile gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında TCK’nın 119/1-c maddesinin sanık hakkında uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Kolluk görevlilerince düzenlenen 02/05/2010 tarihli olay yeri inceleme raporunda işyeri depo kısmı alüminyum doğrama penceresinin açık ve zorlanmış olduğu belirtilmekle birlikte gerek anılan raporda ve gerekse müştekinin soruşturma aşamasında alınan ifadesinde, pencere veya iş yerindeki herhangi bir eşyada zarar oluşup oluşmadığına ilişkin kesin beyan ve tespitlerin bulunmaması karşısında, mala zarar verme suçu yönünden zarar oluşup oluşmadığı ve ne şekilde oluştuğu hususunda müştekinin beyanı alınıp gerekirse uzman bilirkişiden rapor alınması gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve inceleme ile sanığın mala zarar verme suçundan mahkumiyetine hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA,15/12 2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.