Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.

Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Davacı Kurum vekilinin aşağıda belirtilen temyiz itirazları dışında kalan sair temyiz itiazlarının reddine,
2-İş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirin davalılardan teselsülen tahsili istemine ilişkin davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanun"un 21. maddesidir.
5510 sayılı Kanun"un işveren vekilini tanımlayan 12. maddesinde; "4 üncü maddenin birinci fıkrasının (a) ve (c) bentlerine göre sigortalı sayılan kişileri çalıştıran gerçek veya tüzel kişiler ile tüzel kişiliği olmayan kurum ve kuruluşlar işverendir.
İşveren adına ve hesabına, işin veya görülen hizmetin bütününün yönetim görevini yapan kimse, işveren vekilidir. Bu Kanunda geçen işveren deyimi, işveren vekilini de kapsar. İşveren vekili ve 4857 sayılı İş Kanununda tanımlanan geçici iş ilişkisi kurulan işveren, bu Kanunda belirtilen yükümlülüklerinden dolayı işveren ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumludur."" hükmü öngörülmekte olup, bu hüküm karşısında davalı gerçek kişilerin işveren vekili olduğunun anlaşılması halinde 5510 sayılı Kanun"un 21/1. maddesi uyarınca, işveren vekili olmadığının anlaşılması halinde, 3. kişi sıfatıyla 5510 sayılı Yasa"nın 21/4. maddesi uyarınca sorumlu olacağı kabul edilmelidir.

İş kazası halinde 3. kişinin sorumluluğunu düzenleyen anılan Kanunun 21/4. fıkrasında; ""İş kazası, meslek hastalığı ve hastalık, üçüncü bir kişinin kusuru nedeniyle meydana gelmişse, sigortalıya ve hak sahiplerine yapılan veya ileride yapılması gereken ödemeler ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı, zarara sebep olan üçüncü kişilere ve şayet kusuru varsa bunları çalıştıranlara rücû edilir."" düzenlemesi uyarınca bağlanan gelirler yönünden 3. kişinin sorumluluğu; gerçek zarar tavan sınırlamasına bağlı olmaksızın doğrudan ilk peşin değerli gelirin yarısının kusur karşılığı ile sınırlı bulunmaktadır.
Anılan şahısların 3. kişi kapsamında sorumlu bulunduklarının değerlendirilmesi halinde, davanın teselsül esasına göre açıldığı ve anılan şahısların ilk peşin değerli gelirin yarısının % 40 kusur karşılığından sorumlu olacakları gözetilmelidir.
Bu nedenle davalı gerçek kişilerin işveren vekili olup olmadığı irdelenerek, sonucuna göre davalının sorumluluğunun belirlenmesi gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, 16.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.