Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/1713 Esas 2019/3580 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 4. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 14.11.2017 tarih ve 2016/322-2017/1160 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı bankadan 28.09.2010 tarihli sözleşmeye istinaden 400.000 TL anapara tutarında 72 ay vadeli ticari kredi kullandığını, erken kapama usulü ile borcu ödemek istemesi üzerine kredinin geri kalan anapara ödemesi 305.458,26 TL olmasına rağmen 345.975,00 TL’nin tahsil edildiğini ileri sürerek fazladan alınan 35.000.- TL ile dosya masrafı adı altında alınan 4.000 TL’nin faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının genel kredi sözleşmesine istinaden kredi kullandığını, davalı bankanın ticari iş karinesi sebebiyle yapmış olduğu işlemlerde ücret alma hakkı olduğunu, taraflar arasındaki sözleşmede erken kapama durumunda indirim yapılmasını öngören bir düzenlemenin bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki genel kredi sözleşmesinde erken kapama ücretine ilişkin bir belirlemenin bulunmadığı, erken kapama ücreti konusunda bir teamül oluştuğu ve erken kapama ücret oranının %2 olduğu dikkate alınarak davacıdan fazla miktarda tahsilat yapıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 28.373,94 TL"nin 17/01/2013 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve Dairemizin 06/04/2017 tarihli bozma ilamı öncesi mahkemenin 2014/917-2014/365 sayı 16.10.2014 tarihli kararında dava konusu talepler arasında yer alan ve dosya masrafı adı altında davacıdan tahsil edilen 4.000.- TL"nin reddine ilişkin hüküm kısmının davacı tarafından temyiz edilmeyerek kesinleşmiş olması nedeniyle, işbu temyize konu yerel mahkeme kararında adı geçen talebe yönelik karar verilmemesinde yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin ve katılma yoluyla temyiz isteminde bulunan davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin ve katılma yoluyla temyiz isteminde bulunan davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.453,12 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 08/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.