Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, İsviçre sigorta rejimine giriş tarihinin Türkiye’de, 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında, sigortalılık başlangıcı olarak tespiti istemine ilişkindir.

Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere ve Mahkemenin İsviçre sigorta rejimine giriş tarihinin Türkiye’de sigortalılık başlangıcı olarak kabulünün yerinde olmasına göre, davalı Kurum vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Mahkemece; davacının, sigorta başlangıcının 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında kabul edilmesine yönelik talebi ile ilgili Türkiye’de 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında çalışması araştırılmadan, kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Uyuşmazlık tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 17.04.2008 tarihli 5754 sayılı Kanunun 79. maddesiyle değişik 3201 sayılı Kanunun 3. maddesi “Bu Kanunun 1. maddesinde belirtilenler ile yurt dışında çalışmakta iken veya yurda kesin dönüş yaptıktan sonra ölenlerin Türk vatandaşı olan hak sahipleri sigortalının Türkiye’de hiçbir ... tabi çalışması yoksa ...Türkiye’de çalışması varsa en son tabi olduğu sosyal güvenlik kuruluşuna müracaat etmek suretiyle bu Kanunla getirilen haklardan yararlanırlar.” hükmünü içerirken; Yine aynı Kanunla 3201 sayılı Kanunun 5’inci maddesine 4’üncü fıkra hükmü olarak eklenen ek fıkra ile de; “Yurtdışı hizmet borçlanmasına ait süreler 5510 sayılı ... ve ...Kanununa göre hangi sigortalılık haline göre geçmiş sayılacağının belirlenmesinde; Türkiye’de sigortalılıkları varsa borçlanma talep tarihindeki en son sigortalılık haline göre, sigortalılıkları yoksa aynı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi kapsamında geçmiş sigortalılık süresi olarak kabul edilir.” hükmü getirilmiştir.

Anılan 5754 sayılı Kanun ile, 3201 sayılı Kanunda yapılan değişiklikler ve getirilen ek düzenlemelere birlikte bakıldığında; başvurulacak kuruluşların belirlenmesinde, eski 3. maddede öngörülen değişik hallerden tümüyle vazgeçilmiş ve sadece; Türkiye’de sigortalılıkları varsa borçlanma talep tarihindeki en son sigortalılık haline göre, sigortalılıkları yoksa aynı Kanunun 4. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi kapsamında geçmiş sigortalılık süresi olarak değerlendirileceği öngörülmüştür.
Somut olayda; davacının, dosya kapsamından 15.11.2013 tarihli borçlanma talebi ile 25.11.1988 tarihinde 1 günlük yurtdışında geçen süreyi 5510 sayılı Yasanın 4/1-b maddesi kapsamında borçlanıp, 29.11.2013 tarihinde borçlanma bedelini ödediği, 07.08.2013 tarihli dilekçesi ile borçlanmanın 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında değerlendirilmesini istediği, Kurum tarafından Türkiye’de çalışması olmadığı gerekçesi ile bu talebin reddedildiği anlaşıldığından; Mahkemece, davacının borçlanma bedelini ödemesinden önceki, en son sigortalılığının 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında olup olmadığı araştırılmalı, son sigortalılığının 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında olmadığının anlaşılması halinde; sigorta başlangıcının 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında kabul edilmesine yönelik istemin, reddine karar verilmesi gerektiği, gözönünde tutulmaksızın, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.