Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/1765 Esas 2020/5132 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 11. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 01.10.2018 tarih ve 2018/614 E. - 2018/624 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 13.02.2020 tarih ve 2018/2100 E. - 2020/194 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı Kurumu ait trenin 07.07.2018 tarihinde rayların altının boş olması sebebiyle raylardan geçtiği sırada 5 vagonun devrilmesi ile yaralamalı tren kazası meydana geldiğini, yolcu olarak bulunan müvekkilinin de ağır yaralandığını, idarenin kusuru bulunduğunu ileri sürerek, şimdilik 1.000,00 TL iş göremezlik tazminatı ile 150.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia ve tüm dosya kapsamına göre, kamu hizmeti görmekle yükümlü olan idarelerin, kamu hizmeti sırasında verdikleri zararlardan dolayı özel hukuk hükümlerine tabi olmadıkları, kamu tüzel kişilerinin yasalar tarafından kendilerine verilen görev ve yetkilerin kullanılması sırasında oluşan zararların niteliği itibariyle hizmet kusurundan kaynaklanan zararlar olduğu, bu zararların tazmini amacıyla açılan davaların hizmet kusurlarına dayalı olarak İYUK 2. maddesi hükmü uyarınca idari yargı yerinde tam yargı davası olarak açılmasının gerektiği, HMK."nın 114/1-b maddesi gereğince yargı yolunun caiz olmadığı gerekçesiyle dava şartı yokluğundan davanın usulden reddine karar vermiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi, davanın açıldığı 05.09.2018 tarihi itibariyle 6502 sayılı Yasa"nın yürürlükte olduğu, davacı tarafın ticari veya mesleki olmayan amaçlarla hareket etmesi nedeniyle tüketici ve dava konusu taşıma işleminin de tüketici işlemi sayıldığı, davaya bakma görevinin tüketici mahkemelerine ait bulunduğu, mahkemece somut uyuşmazlıkta tüketici mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle HMK"nın 114/1-c ve 115/2. maddeleri uyarınca mahkemenin görevine ilişkin dava şartı noksanlığı sebebiyle davanın usulden reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulmasının doğru görülmediği gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak dosyanın HMK"nın 20. maddesi kapsamında gerekli işlemlerin yapılabilmesi için Ankara 11. Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir.
Karar, davalı Kurum vekilince temyiz edilmiştir.
HMK"nın 362/1-c maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin yargı çevresi içinde bulunan İlk Derece Mahkemelerinin görev ve yetkisi hakkında verilen kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın anılan yasal düzenleme kapsamında olduğu anlaşılmaktadır. HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 17.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.