Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10876 Esas 2022/135 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Katılan sanıklar : 1- ..., 2- ..., 3- ...,
4- ...
Suçlar : 1- Katılan sanıklar ... ve ... hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma
2- Katılan sanıklar ... ve ... hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal- kişisel verilerin kaydedilmesi
Hükümler : 1- Katılan sanıklar ... ve ... hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince ayrı ayrı beraat
2- Katılan sanıklar ... ve ... hakkında kişisel verilerin kaydedilmesi suçundan CMK’nın 223/2-b maddesi gereğince ayrı ayrı beraat

Kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan katılan sanıklar... ve ...’in, kişisel verilerin kaydedilmesi suçundan katılan sanıklar ...ve...’ın beraatlerine ilişkin hükümler, katılan sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre;
1412 sayılı CMUK'un 251. maddesine benzer hükümler içeren 5271 sayılı CMK'nın “Delillerin tartışılması” başlıklı 216. maddesinin üçüncü fıkrasında; “Hükümden önce son söz, hazır bulunan sanığa verilir.” düzenlemesi yer almaktadır. Bu hüküm uyarınca katılmış olduğu takdirde son söz mutlaka sanığa verilerek duruşma bitirilecektir. Ceza muhakemesinde sanığın en önemli haklarından biri de savunma hakkı olup, hazır bulunduğu oturumda son söz sanığa verilmeden hüküm kurulması, savunma hakkının kısıtlanması sonucunu doğuracaktır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16.02.2021 tarihli, 2021/21-2021/37 sayılı ve süreklilik arz eden çok sayıdaki kararlarında açıkça belirtildiği üzere, savunma hakkı ile yakından ilgili olan son sözün sanığa ait bulunduğuna ilişkin usul kuralı emredici nitelikte olup, bu kurala uyulmaması hukuka kesin aykırılık oluşturmaktadır.
Kovuşturmanın sona erdirilip hükmün kurulması ve tefhimine geçilmesinden önce son söz alan tarafın sanık olması gerektiği şeklinde anlaşılması gereken “son sözün sanığa verilmesi” kuralına uyulmaması hali, gerek “savunma hakkının sınırlandırılamayacağı” ilkesine gerek CMK'nın 216. maddesinin üçüncü fıkrasına açık aykırılık teşkil edecek ve bu durum temyiz incelemesi aşamasında hükmün esasına geçilmeden önce bozma nedeni kabul edilecektir.
Açıklanan gerekçelerle yargılamanın katılan sanık ...’in de hazır bulunduğu 07.04.2015 tarihli oturumunda, önce katılan sanık ...’in, ardından katılan sanıklar... ve ... ile katılan sanıklar ...ve... müdafilerinin diyecekleri tespit edilip, savunma hakkı ile yakından ilgili bulunan CMK'nın 216. maddesinin üçüncü fıkrasına aykırı olarak, son söz alan tarafın sanık olması gerektiği gözetilmeksizin, katılan sanıklar müdafilerinin beyanlarıyla yargılama bitirilmek suretiyle hükümlerin kurulması ve tefhim edilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de:
Katılan sanıklara yüklenen suçların yasal unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmesine rağmen CMK'nın 223/2-a maddesi yerine, katılan sanıklar... ve ... hakkında CMK’nın 223/2-c, katılan sanıklar ...ve... hakkında CMK’nın 223/2-b maddeleri gereğince beraat hükümleri kurulması suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine uyulmaması,
Kanuna aykırı olup, katılan sanıklar müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeksizin hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12.01.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.