Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, davacının eksik ödenen sürekli iş göremezlik gelirinin faizi ile tahsili istemine ilişkindir.

Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı, iş kazasının meydana geldiği tarihte yürürlükte bulunan 506 sayılı Kanunun 111. maddesidir.
Söz konusu maddenin 1. fıkrasına göre “Bağışlanmaz kusuru yüzünden iş kazasına uğrıyan, meslek hastalığına tutulan veya hastalanan sigortalıya verilecek geçici iş göremezlik ödeneği veya sürekli iş göremezlik geliri, bu kusurun derecesine göre, Kurumca, yarısına kadar eksiltilebilir.”
Eldeki davaya konu olayda, 09.12.1997 tarihinde gerçekleşen trafik-iş kazasında davacının tam kusurlu olduğunun belirlenmesi sonucu anılan yasal düzenleme gereği davacıya ödenen sürekli iş göremezlik gelirinde Kurumca yarı oranında indirime gidildiği, davacının 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Kanunun 22. maddesi ile getirilen ve lehe olan düzenlemelerin uygulanarak eksik ödenen sürekli iş göremezlik gelirinin tahsili için eldeki davayı açtığı anlaşılmaktadır.
Öngörülen istisnaları dışında 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Kanunun 22. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde “b) Ceza sorumluluğu olmayanlar hariç, ağır kusuru yüzünden iş kazasına uğrayan, meslek hastalığına tutulan veya hastalanan sigortalının kusur derecesi esas alınarak üçte birine kadarı Kurumca eksiltilir.” hükmüne yer verilmiştir. Anılan hüküm gereği Kurumun sürekli iş göremezlik gelirinden yapacağı indirim oranı 1/3 olarak sınırlandırılmıştır.

Bilindiği üzere kanunların geriye yürümesi konusunda mevzuatımızda genel bir düzenleme olmadığı gibi, 5510 sayılı Kanunda da bu yönde bir hüküm bulunmamaktadır. Kural olarak, her kanun, yürürlüğe girdiği tarihten itibaren derhal hukuksal sonuçlarını doğurmaya başlar ve bu tarihten sonra meydana gelen olaylara ve ilişkilere uygulanır. Bu kuralın doğal sonucu da, kanunların yürürlüğe girmelerinden önceki olayları etkilemeyeceği, başka bir anlatımla geriye yürümeyecekleridir.
Hâl böyle olunca, 5510 sayılı Kanunun 22. maddesi ile getirilen düzenlemenin, anılan maddenin yürürlük tarihinden sonra gerçekleşen olaylara uygulama olanağının bulunup bu tarih öncesinde gerçekleşen iş kazalarında uygulanamayacağı gözetilerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.