Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/711 Esas 2022/179 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hükümler : 2863 sayılı Kanunun 74/1, 74/1-2. cümle, TCK’nın 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kültür varlığı bulmak amacıyla izinsiz kazı yapma suçu nedeniyle yapılan teknik takip neticesinde, sanık ... temyiz dışı sanıkların izinsiz kazı yaptığı şüphesiyle, olay günü kolluk ekipleri tarafından olay yerine gidildiği, kazı mahalli olan Gökçeler Köyünden 2-3 km uzaklaşıldıktan sonra araç ışığı farkedildiği, aracın kolluk ekiplerini görünce kaçtığı ve aracın kolluk ekiplerince köyün çıkışında park halinde bulunduğu, içerisinde sanık ..., temyiz dışı sanıklar Hasan Ali ve Şükrü’nün olduğu, araç içerisinde sebepsiz beklediklerini beyan ettikleri, kolluk ekiplerince ertesi gün yapılan incelemede, Gökçeler Köyüne 2-3 km mesafede buğday tarlası içerisinde 1.20 cm derinliğinde, 70-80 cm genişliğinde taze kazılmış kazı çukuru tespit edildiği anlaşılmakla, tüm dosya kapsamı bir bütün halinde değerlendirildiğinde, sanığın kültür varlığı bulmak amacıyla izinsiz kazı yapma suçuna iştirak ettiği sabit olmakla;
Mahallinde icra edilen keşif neticesinde alınan bilirkişi raporu ile, dava konusu alanın 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı niteliğini haiz yerlerden olduğu anlaşılmakla, mahkemece 2863 sayılı Kanunun 74/1-2.cümleye ilişkin uygulama yapılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında hükmolunan 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasının kısa süreli hapis cezası olmadığı gözetilmeksizin, TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 13/01/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.