Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/22186 Esas 2019/10856 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının 30.05.2006 tarihinde temizlik elemanı ve çaycı olarak davalı şirkete ait benzin istasyonunda çalışmaya başladığını, 11.07.2014 tarihinde herhangi bir sebep gösterilmeden ve yazılı fesih bildirimi yapılmadan iş sözleşmesine son verildiğini, işten ayrıldıktan sonra kıdem tazminatına mahsuben toplam 10.000,00 TL ödendiğini, davacının haftanın altı günü sabah 08:00 akşam 19:00 saatleri arası çalıştığını, en son Haziran döneminde net ücretinin 988,12 TL olduğunu aylık 125,00 TL yemek ücreti ödendiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı taraf cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık ıslaha karşı zamanaşımı definin dikkate alınıp alınmadığı noktasındadır.
Somut olayda, mahkemece ıslaha karşı zamanaşımı def"i değerlendirilerek bilirkişiden ek rapor alınmıştır. Ancak Mahkeme gerekçesinde fazla mesai alacağı olarak belirtilen miktar dikkate alındığında ıslaha karşı zamanaşımı definin dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle, ıslah tarihinden geriye doğru beş yıllık süre için yapılan hesaplamaya itibar edilerek sonuca gidilmelidir.
Ayrıca Mahkemece, tüm çalışma döneminin tanıklar ile ispatlandığı dikkate alınarak uygun bir oranda indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi de hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde ilgilisine iadesine, 16.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.