Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3333 Esas 2022/301 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki otomobille gündüzün meskun mahaldeki hız sınırın 55 olduğu bölünmüş yolun sol şeridinden hareketle seyri sırasında kendisi ile aynı yönde sağından kısmen bankete geçerek seyretmekte olan motosiklet sürücüsünün kaza mahalli olan yaya geçidi üzerine gelindiğinde sola doğru dik şekilde manevra yaparak yaya geçidi üzerinden ve yayalar için açılan refüj aralığından geçip karşı istikamete geçmek istediği sırada sanığın aracının sol ön far ile sol ön teker kısmıyla motosiklete çarpması sonucu yaklaşık 100 metre sürüklenen motosiklet sürücüsünün hayatını kaybettiği, sanığın ise 69 metre fren yaparak durduğu, fren mesafesine göre mahal şartları üzerinde seyreden sanığın, zamanında motosikleti farkedemeyip tedbir almadan çarpması nedeniyle alt düzeyde tali kusurlu olduğu olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılanlar vekilinin sanığın kastla hareket ettiğine, cezasın az olduğu, sanık müdafinin ise sanığın kusursuz olduğuna yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nın 50/4 maddesine yer verilmemesi ve adli para cezasına esas alınan tam gün sayısı gösterilmeyerek TCK’nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2-Kendilerini aynı vekille temsil ettiren ölenin mirasçıları olan katılanlar lehine tek bir vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, her bir katılan için ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (4. ve 5. paragraflarının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, kendisine verilen hapis cezasının TCK'nın 50/4 maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 605 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine,TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 tl olarak hesabıyla 12.100 tl adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek ve yine hükmün 8. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “ Kendilerini aynı vekille temsil ettiren katılanlar lehine karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu 1.500 TL vekalet ücretinin sanıktan tahsili ile katılanlara verilmesine” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.