KARAR

Görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 265/1. maddesi gereğince 1 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Suluova Asliye Ceza Mahkemesi"nin 27/03/2008 tarihli ve 2006/260 esas, 2008/127 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın, 03/05/2018 gün ve 37042 sayılı istem yazısıyla Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre, aynı suçtan mahkumiyetine karar verilen diğer sanıklar ... ve ..."nın anılan kararı temyiz etmesi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 01/11/2012 tarihli ve 2010/18517 esas, 2012/22193 sayılı kararı ile bozulmasına karar verilip, devam eden yargılama sonucunda ise Suluova Asliye Ceza Mahkemesi"nin 18/09/2013 tarihli ve 2013/25 esas, 2013/242 sayılı kararı ile mahkumiyetlerine karar verildiği ve verilen kararın da Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 21/01/2015 tarihli ve 2014/35922 esas, 2015/1713 sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiğinin anlaşılması karşısında, sanık ... ile dosyanın diğer sanıkları olan ... ve ..."nın eylemlerini eylem bütünlüğü içerisinde birlikte gerçekleştirdikleri gözetildiğinde,
1- Dosya kapsamına göre, dosyanın diğer sanığı olan ..."ın sevk ve idaresi altında bulunan aracı ile ters şeritten ilerleyerek ..."e geldiği, olayı gören polis memurlarının olaya müdahele etmek için sanıkların aracının yanına gelip sanık ..."dan evraklarını istedikleri ve sanık ..."ı emniyete götürdükleri sırada sanıklar ..., ... ve ..."nın polis memuru ...."i ittirmek suretiyle direndikleri olayda, sanık savunmaları, mağdur Yaşar Şimşek ve tanık ..."in aşamalarda değişmeyen anlatımlarında polis memuru ..."in sanıklara sövdüğü yönündeki anlatımları karşısında, sanıkların görevi yaptırmamak için direnme eylemlerinde 5237 sayılı Kanun"un 29. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmamasında,
2- Sanıkların birlikte birden fazla görevliye direnmesi karşısında, 5237 sayılı Kanun"un 265/3 ve 43/2. maddelerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinde,
İsabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal değerlendirme:
1412 sayılı CMUK"nın 325. maddesi “Hüküm, cezanın tatbikatında kanuna muhalefet edilmesinden dolayı maznun lehine olarak bozulmuşsa ve bozulan cihetlerin temyiz talebinde bulunamamış olan diğer maznunlara da tatbiki kabil olursa bu maznunlar dahi temyiz talebinde bulunmuşçasına hükmün bozulmasından istifade ederler.” şeklindedir.
Maddenin uygulanabilmesi için
-Birden fazla sanığın aynı suçu işlemiş olması,
-Aynı mahkemede yargılanıp aynı ilamla mahkûmiyetlerine karar verilmesi,
-Hükmün temyiz edilebilir nitelikte olması,
-Kanuna muhalefet edilmesi nedenine dayalı bozma kararının, sanıkların lehine olması gerekir.
Bozma kararının, hükmü temyiz etmeyen sanığa sirayet ettirilmesi için bu hususun açıkça bozma kararında belirtilmesine ya da sanığın talep etmesine gerek yoktur. Mahkemenin kendiliğinden anılan düzenlemenin gereğini yerine getirmesi mümkündür.
İnceleme konusu somut olayda; görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanıklar ..., ... ve ... hakkında kamu davası açıldığı, sanıkların aynı mahkemede yargılanıp birlikte TCK"nın 265/1. maddesi uyarınca mahkum oldukları, hükmün temyizi kabil olduğu, Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 01/11/2012 tarih 2010/18517 Esas ve 2012/22193 sayılı kararı ile sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlerin, “1- Sanık savunmaları, mağdur ... ve tanık ..."in aşamalarda değişmeyen anlatımlarında polis memuru ..."in sanıklara sövdüğü ve ..."ye vurduğu yönündeki anlatımları ve polis memurunun mağdur sanık ..."yü yaralama eyleminden ceza almış olması karşısında; sanıkların görevi yaptırmamak için direnme eylemlerinde TCK"nın 29 ve sanık ..."nün hakaret eyleminde TCK"nın 129. maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması, 2- Sanıkların birlikte birden fazla görevliye direnmesi karşısında, TCK"nın 265/3 ve 43/2 maddelerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,” gerekçesiyle hükmü temyiz eden sanıklar ... ve ... yönünden bozulduğu, diğer sanık ... hakkında ise temyiz isteminde bulunmaması nedeniyle cezasının kesinleştirildiği anlaşılmaktadır.
Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 01/11/2012 tarih 2010/18517 Esas ve 2012/22193 sayılı kararı ile haksız tahrik, zincirleme suç ve nitelikli hal hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin yapılan bozmanın, aynı suçu sanık ... ve ... ile birlikte işleyen sanık ..."ın hukuki durumunu da etkilemesi nedeniyle, temyiz davası açma hakkından yararlanamayan sanığın yasal şartları oluştuğundan 1412 sayılı CMUK"nın 325. maddesi gereğince, bozma kararının sirayet ettirilmesi suretiyle mahallinde yargılamaya devam edilebilecektir. Bozma ilamına uyulması veya farklı gerekçeyle karara direnilmesi yönünde yeni bir hüküm kurulması da mümkündür.
İncelenen dosyada, yasaya aykırılığı, hükmün kesinleşmesini ve infazını engelleyen usule ilişkin yasal düzenleme mevcut iken, bu yolun kullanımına başvurulmaksızın, olağanüstü yasa yolu olan kanun yararına bozma yoluna gidilmesi hukuka aykırıdır.
Sonuç ve karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi koşullarını taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, 08/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.