Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2013/7951 Esas 2013/9249 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalılar aleyhine 28.11.2006 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 06.12.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı ... Belediyesi maliki olduğu 711 parsel sayılı taşınmazının genel yola ulaşımı olmaması sebebi ile 709, 710, 719, 730, 731, 722 ve 737 parsel sayılı taşınmazlar aleyhine geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Bir kısım davalılar davanın reddini savunmuş, diğer davalılar davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulü ile 711 sayılı parsel lehine 713 ve 721 parsel sayılı taşınmazlar aleyhine geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalılardan ... temyiz etmiştir.
Dava, davacı ... tarafından bir kamu yararının gereğini yerine getirmek üzere geçit ihtiyacı sebebiyle açılmış ise de 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 1. maddesi gereğince kamu yararının gerektirdiği hallerde gerçek ve özel hukuk tüzel kişilerinin mülkiyetinde bulunan taşınmaz malların idarece kamulaştırılması veya aynı Kanunun 4. maddesi gereğince de bu mallar üzerinde idarenin irtifak hakkı kurması mümkün bulunduğundan davacı idarenin genel hükümlere ve bu arada Türk Medeni Kanununun 747. maddesine dayanarak bu davayı açmasında hukuki yararı bulunmamaktadır. Bu nedenle mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle; temyiz itirazının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 17.06.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.