Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/670 Esas 2019/7942 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/670
Karar No: 2019/7942
Karar Tarihi: 11.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/670 Esas 2019/7942 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazları incelenmiştir. Anayasa Mahkemesinin kararı sonrası 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş olsa da, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Yargılama sonucunda, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır. Ancak müşteki hakkında aldırılmayan kesin doktor raporunun alınması gerekliliği dikkate alınmamış ve Anayasa Mahkemesinin kararı sonrası sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozulmuş ve sanığın kazanılmış hakkı saklı tutulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise 5320 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi gereğince davranılmıştır.

3. Ceza Dairesi 2019/670 E. , 2019/7942 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin olunan cezaların, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizinin mümkün olmadığı, bu nedenle temyiz isteminin reddine ilişkin 28.10.2015 tarihli ek kararda usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığından sanığın bu karara yönelik itirazının reddine ve redde ilişkin ek kararın ONANMASINA,
2) Sanık ..."un, müşteki ..."i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3) Sanık ..."un, müşteki ..."i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Müşteki ... hakkında, Kütahya Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 01.01.2015 tarihli raporunda, ""nazal kemikte deplase olmamış fraktür mevcut, btm ile giderilemez, geçici hekim raporudur, kesin raporun kbb uzmanınca verilmesi uygundur"" şeklinde görüş belirtildiği ancak bu hususta rapor aldırılmadığı anlaşılmakla, müştekinin kulak burun boğaz uzmanı tarafından düzenlenecek kesin doktor raporunun aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına 11.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.