MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/05/2017 tarih ve 2016/218 E. - 2017/207 K.
sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 11/01/2018 tarih ve 2017/1221-2018/34 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “babyjoy” ibaresinin 5. sınıfta tescili için yaptığı başvurunun, 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi uyarınca kısmen reddedildiğini, bu karara karşı yaptıkları itirazın ise YİDK tarafından nihai olarak reddolunduğunu, alınan kararın usul ve yasaya aykırı bulunduğunu, zira ibare üzerindeki gerçek hak sahibinin müvekkili olduğunu, ayrıca redde mesnet markalarla müvekkilinin başvurusu arasında ayırt edilemeyecek düzeyde bir benzerlik bulunmadığını, müvekkilinin başvurusunun kendine özgü yazı stili ile yazıldığını, redde gerekçe olan markaların ise düz yazı ile yazıldığını, herhangi bir logo ve şekil içermediklerini ileri sürerek, YİDK’in 2016-M-2831 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, iptali istenen kararın usul ve yasaya uygun olduğunu, davacının başvurusu ile redde mesnet markalar arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, başvuru konusu ibare ile redde mesnet markalarda ilk bakışta ve derhal göze çarpan unsurun "BABYJOY" ibaresi olduğu, başvurunun reddine konu olan 05.sınıftaki mallar yönünden ortalama düzeydeki tüketiciler nezdinde her iki markanın aynı bulunduğu ve aynı işletmeye tabi oldukları izleniminin doğacağı, kurum kararının yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili istinaf isteminde bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davacının başvurusuna konu işaret ile redde mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında benzerlik olmadığı, iptali istenilen YİDK kararının yerinde bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile HMK"nın 353/1-b-2. maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kabulüne ve YİDK"in 16.03.2016 tarih ve 2016-M-2831 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 08/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.