Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1957 Esas 2022/409 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50/4-1.a, 52/2-4. maddeleri gereğince
mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 11.40 sıralarında sanığın idaresindeki yarı romörk takılı çekici ile meskun mahal dışında, çift yönlü, 3 şeritli, 10.2 metre genişliğinde tehlikeli virajlı yol bölümüne girdiğinde hızı ve yolun yağmura bağlı ıslak olmasından dolayı direksiyon hakimiyetini kaybederek istikametine göre yolun soluna kaydığı ve şeridinde ilerlemekte olan kamyonet sürücüsü ...'ın idaresindeki kamyonetin ön kısımların çarptığı, kaza nedeniyle ...'ın vefat ettiği, 24/02/2014 tarihli kaza tespit tutanağı ile keşif neticesinde düzenlenen 05/04/2014 tarihli bilirkişi raporuna göre tam kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde; TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tam kusurlu olarak bir kişinin ölümüne sebebiyet veren sanık hakkında adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması ile Dairemizin 03/07/2019 tarihli 2017/12369 esas, 2019/8052 karar sayılı ilamında yer alan"...TCK'nın 53/6. maddesi gereğince ehliyetin geri alınmasına ilişkin güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, mesleği şoförlük olan ve başka bir geliri bulunmayan sanığın 2 yıl süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi..." şeklindeki bozma hükmüne yanlış anlam verilerek, tedbirin süresinin fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi yerine bu kez de sürücü belgesinin geri alınmamasına hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin beraate ve ertelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, adli para cezasına esas alınacak gün sayısının "910 tam gün karşılığı" yerine "930 tam gün karşılığı" olarak hatalı belirlenmesi sonrasında hesap hatası sonucu adli para cezasının 18.200 TL yerine 18.600 TL olarak tayin edilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 5. paragrafında yer alan "930 tam gün" ibaresinin "910 tam gün" olarak, "18.600 TL" ibaresinin ise "18.200 TL" olarak değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün tebliğnamedeki isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.