MAHKEMESİ : Ankara 20. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2011/385-2012/632

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-KARAR-

Davacı vekili, davacıların desteğinin olay tarihinde davalı idare tarafından görevlendirildiği ilçede yine davalı kurum tarafından işletilen araç içinde yolcu iken geçirmiş olduğu trafik kazasında vefat ettiğini belirterek 10.000,00- TL Miktat, 10.000,00- TL Meliha, 10.000,00-TL Hüseyin için toplam 30.000,00- TL manevi tazminat ile Meliha için 100,00- TLdestekten yoksun (maddi) kalma tazminatı olmak üzere toplam 30.100,00-TL. tazminatın kaza tarihi olan 02.06.2011 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalı idareden tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini yükseltmiştir.
Davalı vekili, kendisine husumet yöneltilemeyeceğini, davacının 5434 sayılı yasanın 72. Maddesi uyarınca aylık alması için gerekli işlemlere başlanmış olduğundan destek zararının da bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davanın kısmen kabulü ile davacı M.D.için 39.300,97 TL maddi, 5.000,00 TL manevi, davacı M. D. için 4.000,00 TL manevi davacı H.D. için 4.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 52.300,97 TL tazminatın olay tarihinden yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp, davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili ve katılma yolu ile davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Manevi tazminat, zarara uğrayanda manevi huzuru gerçekleştirecek ve tazminata benzer bir fonksiyonu da olan özgün bir nitelik taşır. Manevi tazminat, bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. Zarar görenin zenginleşmemesi, zarar sorumlusunun da fakirleşmemesi gerekmektedir. Takdir edilecek miktarın, mevcut halde elde edilmek istenen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan miktar kadar olması gerekir. 22.6.1976 günlü ve 7/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde de takdir edilecek manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim, bu konuda takdir hakkını kullanır iken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir. Somut olayın özelliği , tarafların ekonomik ve sosyal durumu, olay tarihine göre paranın alım gücü gibi nedenler dikkate alındığında, davacılar için hükmedilen manevi tazminat miktarı az olup, daha fazla manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, aşağıda dökümü yazılı 2.795,98 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 10.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.