9. Ceza Dairesi Esas No: 2020/2937 Karar No: 2020/1895 Karar Tarihi: 11.11.2020
Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2937 Esas 2020/1895 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında, sanık 2 yıl 1 ay hapis cezasına çarptırıldı ve 100 TL adli para cezası verildi. Hazine'nin doğrudan zarar görmediği için davaya katılma hakkı bulunmadığına karar verildi. Mahkemenin verdiği hükümlerin isabetsizliği görülmediği için temyiz itirazları reddedildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nun 241/1, 43/1, 62/1, 52/2, 53/1. Ayrıca, infaz aşamasında Anayasa Mahkemesi'nin kararı ve 7242 sayılı Kanun'un değişiklikleri gözetilecek.
9. Ceza Dairesi 2020/2937 E. , 2020/1895 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Tefecilik yapma Hüküm : TCK"nun 241/1, 43/1, 62/1, 52/2, 53/1 maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis 100 TL adli para cezası
Dosya incelendi; Sanıklar hakkında 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan katılan sıfatını alabilecek surette doğrudan zarar görmeyen ve bu itibarla bu suç yönünden davaya katılma hakkı bulunmayan Hazinenin usulsüz olarak kamu davasına katılmasına karar verilmesinin hükmü temyiz hak ve yetkisi vermeyeceği gözetilerek Hazine vekilinin anılan suçtan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin sanıkların tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü: 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3 maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi ile adı geçen sanık hakkında TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E.2014/140; K.2015/85 sayılı kararı ve 7242 sayılı Kanun"la yapılan değişikliklerin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanıkların suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştirilen hususlar dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıkların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 11/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.