MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 14.12.2012 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; dava dilekçesinin iş bölümü nedeni ile reddine dair verilen 19.12.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R
Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, borçlu davalı ... hakkında ... 3. İcra Müdürlüğünce verilen satış yetkisine dayalı olarak izale-i şuyu davası açıldığından dava dilekçesinin işbölümü nedeniyle reddine, talep halinde dosyanın Ahkam-ı Şahsiye Sulh Hukuk Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Karar davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
Aynı yerdeki sulh hukuk mahkemesi ile ahkam-ı şahsiye mahkemesi arasındaki münasebet bir görev münasebeti olmayıp, iş bölümü münasebetidir. Mahkemece dosyasının iş bölümünü haiz mahkemeye gönderilmesi kararına uygulamada gönderme kararı denilmektedir. Gönderme kararı ile dava sona ermez; aksine gönderilen mahkemede devam edilir ve davanın esası hakkında orada hüküm verilir. Mahkeme gönderme kararı ile o davadan elini çeker. Bu nedenle, gönderme kararı nihai bir karardır. Ancak, diğer nihai kararlardan farklı olarak, gönderme kararı yalnız başına temyiz edilemez; yani gönderme kararı verildiği anda kesin nitelikte bir karardır.
Kesin olan kararların temyizi halinde mahkemece veya 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince Yargıtay’ca temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Mahkemece verilen karar kesin nitelikte olduğundan temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ...’ın temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine 13.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.