Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10484 Esas 2022/554 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/64 Esas – 2012/285 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 16.06.2010 – 04.02.2011 tarihleri arasında 233 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda davacının eyleminin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu kapsamında kaldığından bahisle 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, davanın tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK hükümlerine tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 11.000,00 TL maddi, 150.000,00 TL manevi tazminat talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece tazminata esas Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/64 Esas – 2012/285 Karar sayılı ceza dava dosyasında verilen kararın kesinleşmediğinden bahisle davanın reddine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Davacının tazminat istemine dayanak Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/64 Esas – 2012/285 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda davacının eyleminin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu kapsamında kaldığından bahisle 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/64 Esas – 2012/285 K sayılı 17/12/2015 tarihli yazısında, UYAP kaydında yapılan incelemede davacı (sanık) hakkında verilen denetimli serbestlik kararının kesinleşmediği, dosyanın Yargıtay’da bulunması nedeni ile fiziksel incelenemediği belirtilmisse de davacı (sanık) hakkında verilen denetimli serbestlik tedbirinin itiraz kanun yoluna tabi olduğu, temyiz incelemesi sırasında dairemizce UYAP sisteminden yapılan araştırmada verilen kararın kesinleştiğine dair bilgi bulunamadığı görülmekle, kararın kesinleşip kesinleşmediği tereddüde mahal vermeyecek şekilde belirlenerek, kesinleştiğinin tespiti halinde 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi gereğince hükmolunan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uyulması halinde davanın düşmesine karar verileceği, uyulmaması durumunda ise yargılamaya kaldığı yerden devam edilerek hüküm verilmesi gerektiği, öncelikle kesinleşme hususunda tereddüde yer vermeyecek şekilde belirlenmesi, kesinleştirmenin yapılmadığının tespiti halinde ise usulüne uygun kesinleştirme işlemlerinin yapılarak sonucuna göre karar verilmesi,
2-Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine, “Gözaltı ve Tutuklama Sonrası Beraat Kararı Verilmesi Nedeniyle Maddi-Manevi Tazminat’’ olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24.01.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.