Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5303 Esas 2022/520 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi


Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan sanıklar ... ve ...'nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 89/1, 89/2-d, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.240,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına, sanık ... yönünden 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Manisa 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2020 tarihli ve 2020/300 esas, 2020/313 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/04/2018 tarihli ve 2014/15-487 esas, 2018/151 sayılı kararında belirtildiği üzere, temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği nazara alınarak yapılan incelemede,
Sanıklar hakkında görevi ihmal suretiyle kötüye kullanma ve taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçlarından açılan kamu davası sonunda 5237 sayılı Kanun'un 44. maddesinde yer alan "İşlediği bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına sebebiyet veren kişi, bunlardan en ağır cezayı gerektiren suçtan dolayı cezalandırılır.'' şeklindeki düzenleme uyarınca görevi ihmal suretiyle kötüye kullanma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, taksirle bir kişinin yaralamasına neden olma suçundan ise sanığın mahkumiyetine karar verilmiş ise de,
Dosya kapsamına göre, sanıkların üzerine atılı 5237 sayılı Kanun’un 89/1. maddesinde düzenlenen taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçunun, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinin 02/12/2016 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile yapılan değişiklik öncesi haliyle de uzlaşmaya tâbi olduğu, ancak sanıklar ve katılana uzlaşma tekliflerinin yapılmadığı anlaşılmakla, uzlaştırmaya tabi suçlarda öncelikle uzlaştırma işlemleri yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde isabet görülmediğinden, 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 22/06/2021 gün ve 94660652-105-45-7884-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/07/2021 gün ve 2021/84246 sayılı ihbarnamesi ile ihbar ve dava evrakı daireye tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK'nın 89/5. maddesine göre, bilinçli taksirle yaralama suçunun soruşturulmasının ve kovuşturulmasının, aynı Kanunun 89/1. maddesindeki yaralanma hali hariç olmak üzere, şikayete tabi olmadığı, ancak TCK 89. maddedeki bütün hallerin şikayete tabi olsun veya olmasın CMK'nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, uzlaşma kapsamında olan sanıkların üzerine atılı taksirle yaralama suçu ile ilgili hakkında soruşturma aşamasında taraflara uzlaşma teklif edilmediği ve uzlaştırma işlemleri gerçekleştirilmeden dava açıldığı, kovuşturma aşamasında da aynı Kanunun 254. maddesi uyarınca bu eksikliğinin giderilmediği anlaşılmakla, mahkemece CMK'nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümleri uygulanmak suretiyle sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, uzlaştırma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla, yazılı şekilde sanık ... ve Deniz hakkında 89/1, 89/2-d, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.240,00 TL adli para cezası ile mahkumiyetlerine sanık ... hakkında ise verilen mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde isabet görülmemiş olup;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, Manisa 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2020 tarihli ve 2020/300 esas, 2020/313 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.