Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK"nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 01/02/1995-20/09/2010 tarihleri arasında müşteri temsilcisi olarak çalıştığını, iş akdinin kendisi tarafından emekli olması nedeniyle feshedildiğini çalıştığı süre boyunca fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini ve yıllık izinlerinin eksik kullanıldığını bildirerek fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne verilmiştir.
Davacının fazla mesai ücretinin hesaplanması konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz, 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla mesai ücreti hesaplanırken tanık beyanlarına göre davacının haftalık toplam çalışma saati hesaplanmamış bunun yerine davacının günde 10 saat çalıştığından bahisle günlük 7,5 saati aşan çalışma belirlenip, belirlenen bu süre haftalık çalışılan gün sayısına çarpılmak suretiyle haftalık fazla mesai süresi hesaplaması yapılmıştır. Oysa haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma olarak kabul edileceğinden hesaplamada öncelikle haftalık toplam çalışma süresi belirlenmelidir. Bu belirlenmeden günlük 7,5 saatin üzeri çalışmaların fazla mesai olarak kabul edilmesi hatalıdır. Diğer yandan dosyada bulunan 20.06.2005 tarihli hizmet akdinin 6. maddesinde aylık ücretlere fazla mesai ücretinin dahil olduğu düzenlenmiş olup, davacının ücret seviyesinin asgari ücretin 2 katından fazla olduğu da göz önüne alındığında, iş akdinde yer alan bu hükme değer verilerek yıllık 270 saate kadar yapılan fazla mesailerin ücrete dahil olduğunun kabulü gerekmektedir. Yapılacak iş; davacının hesaplanacak fazla mesailerinden ilk hakedişten itibaren 270 saate kadar olan kısmının ücrete dahil olarak kabul edilmeli, 270 saati aşan kısmından itibaren fazla mesai alacağı hesaplanmalıdır. Mahkemece bu hususlara dikkat edilmeksizin fazla mesai ücretinin hatalı şekilde hesaplanması isabetli olmayıp bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 30.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.