Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/4299 Esas 2022/479 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Antalya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/330 Esas – 2015/220 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının nitelikli yağma suçundan 12.07.2015 – 14.10.2015 tarihleri arasında 3 ay 2 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda eylemin basit yaralama suçunu oluşturduğu ve şikayetten vazgeçme nedeniyle davanın düşmesine karar verildiği, hükmün 03.11.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 4.030 TL maddi, 6.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 3.135,02 TL maddi, 3.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, davacı hakkında şikayetten vazgeçme nedeniyle düşme kararı verildiği dikkate alındığında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 144/1-c maddesine göre davacının tazminat isteyemeyecek kişilerden olduğu gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerektiği gerekçesi ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, davanın reddine karar verilmiş olup,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davanın tümüyle reddi karar verilmesi nedeniyle kendisine vekil ile temsil ettiren davalı lehine, reddedilen toplam tazminat miktarı üzerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT üzerinden hesap edilen 1.504,50 TL nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, 6.810 TL maktu vekalet ücretine hükmedilmesi,


Kanuna aykırı olup, davacının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (2) numaralı bendinde yer alan “6.810 TL ” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “1.504,50 TL nispi” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.01.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.