Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2499 Esas 2022/492 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 4.270,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 4.103,73 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2-Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/543 esas 2012/208 sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının yağma suçundan 10.04.2008-10.10.2011 tarihleri arasında 1278 gün tutuklu kaldığı, tutukluluğun infazının 10.04.2008–17.11.2008, 14.04.2009–01.02.2010 ve 01.10.2010–14.02.2011 tarihleri arasında yapıldığı, tutukluluk süresinin 22.12.2010–14.02.2011 tarihleri arası hariç olmak üzere geri kalanın tamamının davacının diğer hükümlülüklerinden mahsup edildiği, mahsup edilmeyen 54 günlük tutukluluk süresinin bulunduğu, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 24.10.2014 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının 50.000,00 TL maddi, 50.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 5.103,73 TL maddi ve 5.500,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine Dairemizce yapılan incelemede, tazminat talebinin dayanağı olan ceza dosyasında davacı hakkında düzenlenen tutuklama müzekkeresinin 10.04.2008–17.11.2008, 14.04.2009–01.02.2010 ve 01.10.2010–14.02.2011 tarihleri arasında infaz gördüğü, bu tutukluluk süresinin ise 22.12.2010–14.02.2011 tarihleri arası hariç olmak üzere geri kalanın tamamının davacının diğer hükümlülüklerinden mahsup edildiği dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 144/1-a. maddesinin yürürlükten kaldırılması nedeniyle mahsup tazminata engel oluşturmayacak ise de, haklarında mahsup işlemi yapılmayan kişilerle tutukluluğu diğer bir mahkumiyetinden mahsup edilenler arasındaki dengenin, hak ve nesafetin sağlanması gerektiği göz önünde bulundurularak davacı lehine makul bir miktar maddi ve manevi tazminata hükmolunması gerekirken, yazılı şekilde fazla maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi, gerekçeleri ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 1.603,73 TL maddi, 2.500,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 24.01.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.